قصة لم يكن الاخير – الحلقة الأولي
قصة لم يكن الاخير – الحلقة الأولي
في منزل عائله اوغلوا السيد إحسان علي طاوله الافطار
عليا: صباح الخير
إحسان : صاحيه بدري عشان تروحي الجامعه ؟
عليا :ايوه انت لسه متعودتش علي اني بصحي بدري ده انا بقالي شهر اهو في الجامعه الجديده دي
إحسان : معلش مكنش عندي وقت اسألك عن أخبار الجامعه الجديده
عليا : انا المحاضرات بتاعتي هاتبدأ متاخرالنهارده .. كنت هاروح بدري عشان اقعد مع ليلي شويه لكن لو عندك وقت النهارده اقعد احكي لك كل حاجه عن الجامعه الجديده
إحسان :انا عندي اجازه النهارده ومن زمان عاوز اسمعك وتحكي لي عن الجامعه
عليا :تمام .. بس الاول هاكلم
ليلي اقولها اني هاجي علي ميعاد المحاضره
إحسان : طيب بسرعه عشان تيجي تحكيلي عن كل حاجه واولهم ليلي
◄ عليا تتصل بليلي وتخبرها انا ستأتي علي ميعاد المحاضره لانها مشغوله ثم تعود للحديث مع والداها
إحسان :تعالي بقي ياست عليا قولي لي عامله ايه في الجامعه الجديده
مين ليلي دي .. !!! الي بقت اقرب لك مني
عليا :في حد يقدر ياخد مكانك برضو ياحبيبي
بص يا سيدي الجامعه حلوه جدا وانا بدأت اتعود عليها اما ليلي ف دي بنت طيبه جدا اتعرفت عليها اول يوم وانا محتاره ومش عارفه اوصل لمكان المحاضرات هيا ساعدتني وطلعت معايا في نفس السنه وشرحتي نظام الكليه وكمان دمها خفيف وذكيه وكمان ….
إحسان :ايه ده كله ايه ده كله دي شكلها واكله عقلك
عليا :لا بس اصلها مخلص جدا مع كده معندهاش اى اصحاب فى الجامعه غيري وانا بحاول اخليها تبقى اجتماعيه حتى امبارح خدتها ورحت زرنا ابو ولد زميلنا فى المستشفى
إحسان : طب ايه بقي كله ليلي .. ليلي مفيش شاب كده ولا كده
عليا : يا بابا انت عارف لو في حاجه هاقولك
إحسان :هما الشباب معندهومش نظر عشان يسيبوا القمر ده
عليا :انا بفكر في الدراسه وبس دلوقتي يا بابا
إحسان :يعني اسكت انا .. طيب نرجع لموضوع صحبتك
هيا من اسطنبول ؟؟
عليا :لا هيا من ادنه بس ساكنه في المدينه الجامعيه وبتطلع الاولي كل سنه
إحسان :يعني اهلها ناس علي قد حالهم ودخلت الجامعه بالمنحه شيئ جميل وده يخليني انا كمان اعجب بيها .. شوقتيني اشوفها
عليا :إن شاء الله في اقرب فرصه
في المدينه الجامعيه ليلي تتحدث في الهاتف مع امها
ليلي :إزيك يا ماما ازي بابا ومحمد اخويا … وحشتوني جدا
والدتها :كلنا بخير الحمد لله .. وحشتنا جدا عامله ايه لوحدك في الكليه يابنتي
ليلي :ماما كأنها اول سنه ليا هاتفضلي علي طول قلقانه عليا كده
والدتها : (تضحك ) قولي لي ايه اخبار صحبتك عليا
ليلي : هيا كويسه جدا كان مفروض نتقابل النهارده قبل المحاضرات بس هيا انشغلت هاقولها انك سألتي عليها
والدتها : اوعي تكون البنت دي بتتعامل معاكي بتكبر عشان هيا من طبقه مختلفه
ليلي :لاء يا ماما هيا بتعاملني كويس جدا .. انتي عارفه ان بقالي 3 سنين في الجامعه معنديش اي اصحاب وهيا دلوقتي صحبتي الوحيده وبشوف معاها الكليه بشكل تاني
والدتها : انا ديما بدعي لك … ربنا يسعد ايامك .. سلام دلوقتي عشان بابا بيناديلي
ليلي : ماشي سلمي لي عليه سلام .
في الياخت الخاص بمصطفي يرن الهاتف
إياد : تليفون مين ده .. حد يرد
ويبحث عن مصدر الصوت
إياد :ايه ده ده تليفوني ..الو مين
فيروز:انا مامتك ياسكران
إياد يقوم مفزوع
إياد :سكرن اية ياماما بس انا فايق جدا, بس صوتى كده علشان صاحى من النوم
فيروز:طبعا لسه نايم ولا كأن عندك جامعه ,انا نفسى اعرف بس انت بتنجح ازى؟
إياد:بمجهودى طبعا ..انتى ديما ظلمانى كده
فيروز:بمجهودك اه طبعا مجهودك فى السهر مع مصطفى لصبح مش كده
إياد :اكيد طنط لميس لما شافتنى امبارح قالتلك علشان كده بتتصلى
فيروز:من غير ماتقول انا بس واثقه انك دلوقتى عند مصطفى فى الياخت واكيد سهران طول الليل انت وهو مع بنات
إياد:بنات ايه بس ياماما بتظلمينى تانى
فيروز: ياسلام ..بقيت ممثل بارع حتى الكذب اتعلمته من مصطفى الولد ده فسدك على الاخر,على العموم انا هعدى عليك اخدك من الجامعه ونتغدى سوا برة
إياد: الجامعه؟؟ طيب مانتقابل فى مكان الغداء
فيروز:لا انا عاوز اتأكد انك بتروح الجامعه وانا مش هقولك هاجى امتى علشان متروحش وقتها بس
إياد:لا حويطة يافيروز
فيروز:وبعدين فى اسلوبك ده انا مش قولتلك بلاش الاسلوب ده معايا ..يلا باى اشوفك على الغداء
إياد:باى
يغلق إياد الخط ويتهكم على امه:مش قولتلك بلاش الاسلوب ده معايا
إياد يذهب الى مصطفى فى الغرفه الاخرى
إياد:مصطفى يلا قوم هنروح الجامعه (وهو يضربه بمخده)
مصطفى :فى ايه جامعه ايه بس سبنى انام
الفتاه المستلقيه بجور مصطفى تستيقظ وتلبس ملابسها وتغادر الغرفة
مصطفى :كده ياعم صحيت الموزه واحرجتينى قدمها فى حد يخش على حد كده
إياد:بقولك ايه انا لازم اروح الجامعه النهارده ضرورى
مصطفى :ليه بقى ياعم الدحيح عندك محاضرة مهمه !
إياد لا يخفيف فيروز خانم هتعمل كابسه عليا فى الجامعه علشان تتأكد انى بحضر فلازم اروح
مصطفى :انا مش عارف ان مصر تبين لها انك مجتهد ليه متقولها الحقيقه هى اصل شاكه فيك
إياد:وقتك انت دلوقتى لازم اشرحلك ..يلا قوم بسرعه البس هدومك هتيجى معايا
مصطفى :اجى معاك ؟..لا معطلكش انا …الجامعه مش حاسس انها مش راكبه على بعض
إياد:انت هتيجى معايا علشان الجامعه دمها تقيل على قلبى وانا هطق زهق من غيرك هناك
مصطفى: بس بشرط نسهر النهارده باليل زى كل يوم
إياد :اكيد موافق يلا بسرعة
إياد ومصطفى فى الجامعه
مصطفى : ايه ده ده الجامعه فيها بنات حلوين اهو …دى الدفع الجديده مش كده ؟
إياد:لم نفسك شويا حتى هنا ..ماما جاى فى اى وقت
مصطفى :طيب مش هنقعد ولا ايه ..تعالى نروح الكافتريا
إياد:لا خلينا بره فى مكان نقدر نشوف ماما منه وهى جاية
مصطفى ينظر حوله ويقول:تعالى نقعد على الكرسى ده مناسب
إياد:بس د فى واحده قاعده هناك بتذاكر
مصطفى:واحنا برضو بيفرق معانا احنا نطفشها من هناك
إياد ومصطفى يذهبان فى اتجاه الكرسى الذى تنتظر ليلى فيه عليا كل يوم ,ليلي تحدث مع عليا على الهاتف
ليلي:ايه ياعليا اتاخرتى ليه؟
اوك ماشى انا مستنياكى فى نفس المكان…..اوك باى
مصطفى يجلس الى جوار ليلى وقصد يخبط فيها
ليلى:ايه يابنى انت اعمى
مصطفى:سورى ماخدتش بالى
ليلى: ممكن لو سمحت تقوم من هنا
مصطفى: لا مش ممكن
ليلى:لو ماقمتش هزعق والم الجامعه عليك
مصطفى يقلد صوت فتاه:واللهى واللهى لو ماقمت لصوت والم عليك الناس واقول ده بيتحرش بيا ..يابنى الكلام ده انتهى من عصور فاتت
إياد :انتى طلعه من انهو فليم عربى
مصطفى :وبعدين بالذمه لو لميتى الناس حد هيصدق اننا ممكن نعاكسك انتى معندكوش مرايه فى البيت ولا ايه
(يضحكان معاٌ وليلى متضايقه جدا لكن تحاول اخفاء ضيقها وتعمل نفسها بتقرى فى الكتاب)
مصطفى :هو انتى منهم الجماعه اتوع المذكرة والكتاب افضل صديق ودودة كتب وكده
إياد:ايو ماهم الدحيحه كده تلاقى البوقين اللى قالتهم دول احدث حاجه وصلت لها
مصطفى:وعلى كده بقى تعرفى حد غير الكتاب ده
إياد:لا ازى تعرف كتير ادى كتاب اتنين ثلاثة اربعه خمسة كل دى كتب !!!!
مصطفى يضحك:لالا انتى كده عديتى التوقعات كل دول اصحابك؟
(ليلى تنظر لهم بغضب وتترك الكرسيى وترحل)
إياد:انتى زعلتى..لا لا تعالى احنا اسفين
مصطفى :احنا اسفين ياكتاب هههههههه
يرن هاتف إياد
إياد: ايه ده دى ماما ..بعد ماالبنت قامت…الو ايو ياماما
فيروز :انت فى الجامعه
إياد:ايو انا جو الجامعه انتى اللى فين؟
فيروز:انا فى الشركه معلش مش هقدر اتغدى معاك النهارده علشان فى شغل مهم ومضطره اسافر النهارده
إياد:ولا يهمك ياماما هبقى اجى انا يوم تانى اتغدى معاكى
فيروز:اوعى تكون فاكر نفسك هربت ..انا اول مارجع من السفر هاجى الجامعه وتبقى تعرفنى على الاستاذه بتوعك
إياد:استاذه ؟ هو انا رجعت ابتدائى تانى….ماتتعبيش نفسك ياماما انا هاجى اسلم عليكى قبل ماتسافرى
فيروز:لا مفيش وقت انا هرجع كمان 3 ايام وهبقى انا اجى اشوفك فى الجامعه …باى دلوقتى احسن مشغول قوى
إياد:بس ياماما…..(والدته اغلقت الخط)
اياد:ايه المصيبة دى
مصطفى: في ايه؟
إياد:ماما عاوز تجى تتعرف على الدكاتره بتوعى فى الجامعه …..انا مش عارف ايه شغل ابتدائى ده
مصطفى :مش لما تتعرف عليهم انت الاول
إياد :مهى دى المشكله …بس الحمد لله قدامى 3 ايام بس … ايه الحل؟
(اياد يفكر)
إياد: محلوله انا هكلم يوسف وهو هيضبطنى
(اياد يتصل بيوسف )
يوسف:الو
إياد : الو ..استاذ يوسف اردوغان
يوسف:ايو
إياد:حضرتك كسبت معانا غسله اديال زنوسى بقت زنوسى
يوسف:ايه!
إياد:هههههههههههه انا إياد معرفتنيش ولا ايه
يوسف :معلش مخدتش بالى ,ازيك
إياد:انا تمام وانت …ايه فينك انا فى الجامعه
يوسف:انا تمام بس …انا مابروحش الجامعه اليومين دول علشان والدى محجوز فى المستشفى وانا قاعد معه
إياد: انا اسف ماكنتش اعرف …..طيب هو انا ممكن اطلب منك حاجه انا عاوز المحاضرات وعاوزك تشرحها لى وتعرفنى على الدكاتره اللى هنا ضرورى
يوسف :ايه نويت تلتزم ولا ايه
إياد: حاجه شبه كده
يوسف :خلاص انت ممكن تعدى عليهم فى البيت وهم يدو لك المحاضرات بس موضوع الشرح والدكاتره ده مش هينفع اسيب بابا
إياد:بس ده ضروى جدا النهارده او بكره بالكثير
يوسف :خلاص انت مش فى الجامعه دلوقتى
إياد: ايو
يوسف :محدش من الدفعه كلها هيكون قاعد لسه فى الجامعه لحد دلوقتى غير ليلى وعليا
ليلى دى الاول على الدفعه بس انا مش معايا رقمها انا هكلم عليا اقولها تقابلك عند البوابه بتاعت الجامعه وهم هيساعدوك
إياد: اوك ماشى متشكر جدا
يوسف :العفو ..سلام
إياد: سلام
فى المكتبة ليلى تحكى لعليا اللى حصل معاه الصبح
ليلى :بس علشان كده انا اتنرفزت ومشيت
عليا :معقوله فى حد قليل الزوق كده ,وانتى كان باين عليكى من اول اليوم انك مضايقة بس كان المفروض تردى
ليلى :لا ارد ليه الموضوع بسيط وانا عديته ومضايقتش خالص
عليا(تبتسم):لا واضح
ليلى يلا بقى خلينا نركز فى المذكرة شويا
عليا:ايو فعلا دودة كتب
ليلى :عليا…!
عليا :خلاص يلا نذاكر
(تليفون عليا يرن )
عليا : الو
يوسف :ازيك ياعليا
عليا:تمام وانت يايوسف وعمو عامل ايه دلوقتى
يوسف :الحاله بتتحسن الحمد لله
عليا :ان شاء الله يقوم بالسلامه
ليلى :قولى ليوسف يسلم لى على بابه وسلميلى عليه
عليا:سمعت ليلى؟
يوسف:قوليها يوصل ,انا متشكر جدا على زياة بابه
عليا : عيب يايوسف انت بتتصل علشان كده ؟
يوسف :اكيد لا…انا عاوز خدمه بسيطه منك
عليا:كمان …اتفضل
يوسف :فى واحد زميلى كان عاوز حد يساعدة فى المحاضرات علشان هو لسه محضرش ولا محاضره من اول السنه ياريت تساعدو
عليا:انت قصدك ليلى تشرحله ….اوك تمام ليلى موافقه
(ليلى تنظر بستغراب)
يوسف: خلاص هو اسمه إياد وهو دلوقتى فى الجامعه وانا قالت له يستناكم عند البوبه بتاعت الجامعه
عليا :طيب مش احسن تدينى رقمه وانا اكلمه اضبط معه المكان
يوسف :صحيح ..فاتتنى دى …..ثوانى اجيب الرقم …الرقم 098657355
عليا:خلاص انا هكلمه ومتقلقش خالص هنكرموه هههههههههههه
يوسف:شكرا
عليا :العفو …بس عاوزين نشوفك فى الجامعه قريب
يوسف:ان شاء الله …سلام
عليا: سلام
عليا تتصل بإياد
ليلى: ايه ليلى موافقه دى فهمينى فيه ايه
عليا:هفهمك بس استنى شويا…الو
إياد :الو
عليا:انا عليا صحبت يوسف انا اخدت رقمك منه علشان اعرف اوصل لك
إياد:ايو هو قالى استنى عند البوابه
عليا:لا هو احنا دلوقتى فى المكتبة تعرف مكانها؟
إياد:لا معرفهاش
عليا:ايه ده انت ضايع خالص خلاص مش مشكله انت تعرف ايه جو الكلية؟
إياد :ممكن نتقابل فى الكافتريا؟
عليا :اوط ماشى احنا هنروح دلوقتى نتقابل هناك
إياد:اوك ..سلام
عليا: سلام
عليا :يلا بينا
ليلى :يلا بينا على فين ؟
عليا: فى واحد زميل يوسف مابيحضرش محاضرات وعاوز حد يديله المحاضرات ويشرحها له
ليلى :ايو احنا مالنا بقى؟
عليا: يعنى ايه احنا مالنا بقولك زميل يوسف يعنى زميلنا والزمايل لبعضيهم مش كده
ليلى :ومين اللى قال انى عاوز اساعد حد معرفوش
عليا:لا تعرفيه دلوقتى هنروح الكافتريا ونتعرف ونقابل إياد وبكده هتبقى تعرفيه…خليكى اجتماعية شويا ياشيخ ده حتى يوسف بياخد منك المحاضرات بقى له 3 سنين ومكنتيش بتقولى له ازيك حتى
ليلي:مين قالك انى مش اجتماعية انا بس مركزه فى هدفى
عليا:ايو انا مصدقاكى انى اجتماعية جدا …بس يلا بقى الولد زمانه خلل هناك
ليلى : ثوانى الم الكتب
عليا :يلا يادودة الكتب
ليلى:انتى هتعلقى ولا اية …..ده كان موقف يحرق الدم
عليا:طب يلا بينا
(إياد ومصطفى فى الكافتيريا يبحثان عن عليا إياد يتصل بعليا)
عليا:الو ….ايو ياإياد
إياد:ايو انا وصلت الكافتيريا
عليا:واحنا كمان
إياد : انا رافع ايدى اهو شفتينى
(عليا تنظر حولها )عليا :ايو انا شفتك ..انا قدامك على طول رافعه ايدى علشان تشوفنى
إياد : انا كمان شوفتك …وجاى ناحيتك اهو
مصطفى وإياد يتحركان بتجاه عليا وليلى
ليلى :فين هو ده
عليا : اهو جاى
إياد:هاى
عليا :هاى ..انت إياد صح …وانا عليا ودى ليلى
ليلى :انتو
اياد:انتى؟
عليا: انتو تعرفو بعض
ليلى : دول الولدين بتوع الصبح و جاين دلوقتى علشان اساعدكم فى المحاضرات ايه ماتعرفوش دودة كتب غيرى
إياد:اللى حصل الصبح ده كان سوء تفاهم واحنا اسفين
مصطفى :انتى الاوله على الدفعه ؟… طبيعى … مش دودة كتب
(ليلى تنظر لمصطفى بغضب )
إياد: اقفل بوك بقى, ماتخديش على كلامه هو ديما كده هزاره تقيل كده …انا وهو اسفين على اللى حصل الصبح ماكنتش قصدنا نزعللك
ليلى : والاسف ده ليا ولا للكتاب
مصطفى : ما الاثنين واحد ولا ايه ياموزه
ليلى :موزه ؟؟ ايه الكلامه دى جبتها من فين من السوقين اللى انت مصاحبهم ؟
مصطفى : لا اصحابى كتب
ليلى :ماللهم الكت…
إياد:كفاية بقى
عليا فى حالة ضحك هستيريا
إياد: انا اسف جدا على اللى حصل الصبح ممكن تكونى احسن مننا وتساعدين
ليلى:……………….تفكرو ليلى هتوافق تساعدهم ولا لا
هنعرف فى الحلقه اللى جايه
تابعونا علي صفحتنا علي الفيس بوك
ومتنسوش تنشروا القصص لصحابكم
