الحلقة 27 من قصة: لم يكن الأخير
الحلقة 27 من قصة: لم يكن الأخير
فى بيت مصطفى
مصطفى:ماما انا جيت
صفاء:يلا علشان تفطر
مصطفى:لا انا فطرت (ويدخل عند مامته)
صفاء:ايه ده مين ده
مصطفى:ده كريم
صفاء:كريم مين
مصطفى:ده ابن ساره …صاحبه خطيبه محمد
صفاء:ايه اللفه دى كله …وبعد ايه علاقتك انت بيه
مصطفى:انا ومامته بنحضر لحفله للايتام مع بعض وهى جالها تليفون شغل مهم وانا قولتلها تخليه معايا لحد ما تخلص اللى ورها هو ده كل الموضوع
صفاء:اه انا فهمت هو بيفكرك بمصطفى مش كده
مصطفى:يمكن ..بس انا حبيته قوى …لذيذ وضحتكه حلوه
صفاء:بسم الله ماشاء الله عسول خالص…اهو انت كنت حلو زيه كده وانت صغير
مصطفى:انا كنت بالجمال ده
صفاء:طب ادخل بص على الصور هتلاقى انك شبه خالص ..هاتو شويه كده(وتشيله) كريم ياتى كمليه كوتى كوتى كوتى
مصطفى:ايه الهيلوغريفى ده انت فاكره كده هيفهم
صفاء:مالكش دعوة انت هو هيفهمنى
مصطفى:طيب انا هدخل اغير هدومى واجى دى الحاجات بتاعته
صفاء: اوك
مصطفى من الاوضه بيكلم مامته:ماما هى فين ندى
صفاء :بتحضر نفسها للخطوبه بتشوف الفستان وحاجات دى
مصطفى:اوبس دانا نسيت خالص انا كمان عاوز اشوف بدله
صفاء:انا هشوفلك النهارده
مصطفى:انت كمان طالعه
صفاء:ايو اختي عاوزنى
مصطفى(يطلع من الاوضه):مين اللى هيغير لكريم لما يي…..
صفاء:انا هظبط لك كل حاجه قبل مامشى وكلها ساعه وارجع
مصطفى:اوك ماشى
صفاء :انا هغير له دلوقتى وبعدين امشى(صفاء تغير لكريم ومصطفى كان بيلعبه وهو عامل يضحك ومبسوط وهى بدات تعيط مصطفى شافها وهى بتعيط)
مصطفى:بتيعيطى ليه بس
صفاء:نفسى اشوف ولادك قبل ماموت
مصطفى(يبوس راسه ):بعد الشر عليكى ياست الكل وبعدين انتى مستعجله ليه كله حبه ونجوز ندى ونخلص منها وتجبلك قرود صغيرين يملو البيت
صفاء:وانت يامصطفى
مصطفى:ماما انتى مش كنتي مستعجله
صفاء:خلاص مش هتكلم هسكت خالص..انا ماشيه
مصطفى:مع السلامه ..كريم قوله مع السلامه
مصطفى شال كريم وحطه فى الكرسى بتاعه وعمل له سيرى لاك وبداء ياكله منه
مصطفى:بص انت لازم تاكل كله ده علشان انت لو ماخلصتوش انا هاكله كله
كريم بيلعب ويحط ايد فى الطبق ويوسخ وشه
مصطفى:شبعان وعاوز تلعب
كريم يحط ايد فى الطبق وعلى وش مصطفى
مصطفى:ايه ده انت كمان هتبهدلنى طيب انت فاكرنى هعديها طب اهو ويحط السيرلاك على وش كريم وكريم بيضحك
مصطفى:مبسوط انت ها (كريم بيضحك ويخبط على طبق الاكل بايده وهو مبسوط ومصطفى كمان يلعب معاه وهو مبسوط…ساره كانت ادت مصطفى لبس لكريم علشان لو حصل حاجه فمصطفى قرر انه يحمى كريم زى مابيشوف فى التلفزيون علشان مينفعش يروح بيه لساره كده مصطفى جاب طبق وحط فيه مياه وبداء يحمى كريم وكل ماكريم يبداء يعيط مصطفى يقلب قرد علشان يبطل عياط بعد ماكريم استحمى وغير هدومه مصطفى شغل له كارتون وسابه فى الكرسى وراح غير هدومه قاعد جنب كريم يتفرجو على الكارتون لحد ما صفاء وندى جم)
صفاء:معلش اتاخرت عليك
ندى:فين هو كريم ده اللى ماما دوشانى بيه طول السكه…ياتى كمليه ايه الحلاوه دى …هات اشيله شويه(تجى تشيله بس مصطفى يشده منها )
مصطفى:تشيليه ايه ده مش لعبه
صفاء:ايه ده انت غيرت له كمان
مصطفى:اه مانا استنيتك وانتى اتاخرتى فانا اتصرفت اصله كان متبهدل على الاخر فحميته
صفاء:وايه اللى بهدله
مصطفى:ابدا ماكنش له نفس ياكل فلعبنا بالاكل
ندى تشيل كريم بس هو يعيط
مصطفى:كده ياساتر ياشيخه حتى الطفل الصغير مش مرتاحلك (يشيله منها ويحاول يسكته) كريم خلاص سيبك منها الوحشه دى خلاص مش هتشيلك تانى
ندى:شوفتى ياماما بيقول عليه ايه
صفاء:على فكره هو بيعيط علشان عاوز ينام
مصطفى:ياسلام وانت عرفتي من فين
صفاء:ده سؤال برضو
مصطفى:طب وانا اعمله ايه دلوقتى
صفاء :هاتو انا هنيمه
مصطفى :اوك (صفاء تاخد كريم تنيمه..موبيل مصطفى يرن )
مصطفى:ايو ياساره
ساره:كريم عامل ايه
مصطفى:قولتلك ماتقلقيش هو كويس وبينام دلوقتى
ساره:طب اكل حاجه
مصطفى:ايو
ساره:طب ومابلش نفسه ولا حاجه
مصطفى:يصى انا هديكى ماما تكلميها علشان تتاكدى بنفسك ان كله تمام (يحط لمامته التليفون على ودنها)دى مامت كريم عاوزه تتطمن عليه
صفاء:الو ..ايو يابنتى
ساره:انا اسفه ياطنط اكيد كريم عامل لكم ازعج ..انا قولت مصطفى بلاش بس هو اصر
صفاء:بتقولى كده ليه ده مسلينا قوى وهادى جدا …ده فاكرنى بايام زمان مصطفى كان شبهو كده
ساره:يعنى هو كويس دلوقتى
صفاء:هو نايم دلوقتى ومصطفى اكله وغير له وكله تمام
ساره:اوك انا متشكره جدا ممكن تدينى مصطفى
صفاء:العفو يابنتى…مصطفى معاكى اهو ..مصطفى عاوزه تكلمك
مصطفى:ايو كده اطمنتى
ساره:ايو ..انت هتجيبه امتى
مصطفى:انا هطلع دلوقتى انا وهو من هنا …نتقابل فى الشركه بقى
ساره:خلاص انا هطلع اهو بس ماتتاخرش علشان كريم وحشنى قوى
مصطفى:اوك ..سلام
ساره:سلام
مصطفى اخد كريم ووصل قبل ساره وقف يستناها فى الشارع هو و كريم ..ساره جايه من بعيد بتبص لكريم وهى مبسوطه
مصطفى :كريم بص ماما جت اهى قولها هاى ..هاى ياماما
ساره:كريم وحشتنى قوى(تشيله وتحضنه جامد)انا متشكره قوى
مصطفى:على ايه انا اللى متشكر كريم خلانى اعيش يوم مختلف النهارده
ساره:صحيح انت اللى غيرت له واكلته …مامتك قالت كده..انت فعلا عملت كده
مصطفى:اه ايه الغريب فى كده
ساره:يعنى مايبانش عليك كده
مصطفى:انا كلى مفاجئات …انت لسه ماشوفتيش حاجه دانا كمان حميته
ساره:ايه …دانا قاعدت شهر على مقدرت اعملها الداده هى اللى كانت ديما بتحميه
مصطفى:مش قولت كلى مفاجئات
ساره:كريم حبيبى انت اتبسط مع عمو مصطفى النهارده …(كريم يضحك)حبيب ماما وحشتنى ياروحى
مصطفى بيبص على ساره وهى بتلعب كريم وفكر وسرح شويه وتخيل نفسه هو ليلى عنده طفل زى ده وبيلعبو معاه
ساره:مصطفى يلا بينا كلهم جم…مصطفى …مصطفى
مصطفى:ها
ساره:انت سرحان فى ايه
مصطفى:ولا حاجه
ساره:اكيد فيه
مصطفى يبتسم :كنت بتقولى ايه
ساره تشاور له على محمد وسما:الكل جه يلا بينا
مصطفى:يلا بينا
فى المزرعه مصطفى طول الوقت بيشاغل فى كريم ونور اتصل بساره
ساره(تخد الموبيل وتقف فى حته بعيد):الو
نور:وحشتينى
ساره:وانت كمان
نور:مش قادر اصبر لحد الخميس علشان اشوفك …بفكر اسيب كل حاجه واجى لك حالا
ساره:يامجنون ..لا طبعا
نور:لما بتوحشينى ببقى مجنون وعاوز اعمل اى حاجه علشان اشوفك
ساره:كلها يومين
نور:انتى عارفه اليومين دول فيهم كام ساعه 48 وعارف فيهم كام ثانيه 172800 ثانيه…وانا فى كل ثانيه انت فيه بعيد عنى بتجنن اكثر
ساره:ههههه لا ده انت كده هتتجن على الاخر ياعينى
نور:وماله انا علشانك مستعد اتجنن
ساره:لو كل مره هتسافر فيها هتبقى رومانسى كده يبقى خليك مسافر على طول
نور:اول مره ابعد عنك كل الوقت ده …بجد انا فى الكام يوم اللى فاتو حسيت قد ايه انا بحبك
ساره(تبتسم):وانا كمان
نور:انا هاجى الخميس المغرب
ساره:تمام وانا هستناك فى المطار انا وكريم
نور:اوك …هستنى اليوم ده على نار…سلام
ساره:سلام(تفكر فى نفسها…برضو ماسالش على كريم ..تلف وشها تلاقى مصطفى بيلعب مع كريم …تفكر ياترى ليه نور عمره مالعب مع كريم كده …يقطع تفكيرها صوت هنا)
هنا:ساره تعالى قولى لى رايك فى دى
تخلص التجهيزات وكله يروح على البيت وتانى يوم كلهم يطلعو على المزرعه وساره خدت كريم بس المره دى خدت الداده معاها علشان تاخد بالها منه …مصطفى اصر يركب فى الاتوبيس مع الاطفال علشان يتعرف عليهم….لفت نظر مصطفى جدا الولد اللى اسمه يوسف ومصطفى كان عنده فضول يعرف ليه يوسف قرر يجى معاهم
فى الاول يوسف ماكنش عاوز يتكلم مع مصطفى لكن مصطفى قدر يثير فضول يوسف وواحدة واحدة بداء يتكلم مع مصطفى
لما وصلو المزرعه كل الاطفال نزلو من الاتوبيس ويوسف استنى مرضيش ينزل الا لما مصطفى نزل وهو نزل وراه
هنا:ايه ده ده يوسف واقف وراء مصطفى
مصطفى:خلاص انا و يوسف بقينا اصحاب…مش كده يايوسف
يوسف يبص له وميتكلمش
محمد:طب يلا بينا علشان نوزع الحاجات كل واحد ياخد حاجه
كل طفل من الاطفال خد شنطه وراحو يورزعوها على الناس ويوسف طول الوقت مع مصطفى….يوسف كان مبسوط قوى ولما بيشوف واحد غلبان مبسوط بالحاجات اللى بيده له ….كان فى طفله قاعده على جنب وشكلها زعلانه قوى …محدش خد باله منها غير يوسف راح عندها وسالها مالك وعرف انه معندهاش حد وباباها وماماتها ماتو وهى قاعده مع جدتها بس جدتها تعبانه قوى مش بتقدر تاخد بالها منها…مصطفى شاف يوسف وهو بيتكلم مع البنت فا راح عندهم وعرف الموضوع وقرر يساعد البنت وكلم ساره علشان تروح الملجاء عندهم وكلم جدتها علشان يقنعوها ان كده احسن للبنت …يوسف كان مبسوط قوى ان البنت دى هتعيش معاهم بعد كده …فى المزرعه الكل بينظم للحفله ويوسف طول الوقت مع مصطفى ..مصطفى ويوسف قاعدين مع بعض وبيتكلمو
مصطفى:ايه رايك لو عملناها كده مش تبقى حلوه
يوسف:لا دى هنا هتبقى احلى
ساره بتبص عليهم و هى مبسوطه:مصطفى ممكن شويه
مصطفى:اوك(يقفو بعيد)
ساره:انت ازاي خليته يثق فيك كده
مصطفى:مش قولتلك كلى مفاجئات
ساره:انت بجد مش ممكن انا اول مره اشوفه بيتفاعل كده
مصطفى:تقدرى تقولى اني عارف احساس الطفل اللى فاقد ثقته فى كل الناس
ساره:طب اسيبك معاه وانا اروح اشوف الباقى
مصطفى:اوك
الحفله بداءت وكل كان مبسوط وتانى يوم مصطفى ركب مع الاطفال فى الاتوبيس وراح معاهم على بنسلفانيا وهنا وساره كمان راحو هى وكريم والداده على بنسلفانيا
مصطفى وساره وهنا فى الملجاء
مصطفى:امبارح كان يوم حلو قوى
ساره:فعلا الاطفال اتبسطو قوى
هنا:اهم حد هو يوسف انا مبسوطة قوى بالتغير اللى حصل له
ساره:احنا متشكرين جدا يامصطفى على اليوم ده وعلى اللى عملته مع يوسف
مصطفى:انا للى متشكر بجد كان يوم حلو
هنا:انا هروح اشوف البنوته الجديده
ساره:اوك (هنا تطلع)
مصطفى :انا كنت مبسوط قوى فى اليومين اللى فاتو دول
ساره:وانا كمان
مصطفى:انتى مش هتجى نيويورك قريب
ساره:لا ليه
مصطفى:يعنى لو جت فى يوم ممكن نتقابل ونفطر سوا زى المره اللى فاتت اصلى بصراحه حبيت الكلام معاكي (يكلم نفسه ….اللى انا بقوله ده)قصدى انى حبيت كريم وتعلقت بيه قوووى واتمنى اشوفه تانى
ساره:ان شاء الله لو جيت نيويورك هبقى اكلمك..انت قاعد هنا النهارده ولا راجع
مصطفى:للاسف راجع …اصل النهارده خطوبه اختى واحنا عاملين خطوبه عائليه….واتمني انك تجى تحضريها انتى وكريم
ساره:لا مش هينفع
مصطفى:ليه انا ممكن اجى اخدك وارجعك تانى
ساره:لا اصل جوزى راجع من السفر النهارده
مصطفى مصدوم:جوزك؟ اه معلش نسيت…اكيد الاهتمامات العائليه اهم …طب تمام انا لازم امشى علشان ندى لو اتاخرت عليها هتاكلنى….طيب اعتقد ان ده الوداع الاخير
ساره:ليه بتقول كده احنا اكيد هيجى يوم ونتقابل تانى
مصطفى:اعتقد صعب
ساره:كل بالقدر ….لو قدرنا نشوف بعض هنشوف بعض وبعدين المسافه بينا كلها ساعتين بالعربيه
مصطفى:ان شاء الله نتقابل تانى….مع السلامه
ساره:مع السلامه
ساره راحت هى وكريم يستقبلو نور فى المطار
ساره واقفه بتفكر فى كلام مصطفى عن حبيبته وبتقول لنفسها طب انا ليه محاولش اخلى قصه حبى انا و نور زى القصه دى ..نور بيحبنى جدا وانا عارفه وانا كمان بحبه مش لازم دايما اقعد افكر فى اللى ناقص فى حياتنا …طالما انا بحبه وهو بيحبنى يبقى فين المشكله
نور وصل و اول ماشافته ساره جريت عليه واخدته بالحضن وشالها من على الارض ولف بيها
نور:وحشتينى ..وحشتينى ..وحشتينى قوى
ساره(تضحك):وانت كمان
نور(ينزل ساره):ياه اخيرا جيت وشفتك…(يمسك دقنها) دى اكثر حاجه وحشتنى ضحكتك
ساره(تبتسم وبتبص لنور وبعدين تبص لكريم فى عربيه الاطفال):كريم كمان هنا …قول لبابا حمد لله على السلامه ياكريم
نور:جبتيه معاكى ليه
ساره:ايه اللى ليه علشان يستقبلك
نور:مش قصدى ياحبيتى والله انا خايف عليه يعيى ولا حاجه من الجو ده
ساره:طب يلا بينا علشان نروح
نور:اوك
