الحلقة السابعة من قصة: لم يكن الأخير
الحلقة السابعة من قصة: لم يكن الأخير
فيروز اخدت مصطفى وراحو لإياد على البيت فيروز دخلت لإياد ومصطفى فضل بره
فيروز:اخبار ابنى المدلل ايه
إياد:مدلل؟؟ ده انتى لسه مهزقانى
فيروز:طب خلاص انا اسفه انا كنت فاهمه غلط
إياد: انا اللى اسف
فيروز:احنا الاتنين متعادلين بس فى طلب عاوزه اطلبه منك
إياد: انتى تأمرى يأمى
فيروز : فى حد انا بطلب منك انك كمان تسامحه عشانى انا
إياد:مين ده؟
فيروز :اظهر وبان عليك الامان
مصطفى دخل الاوضه
إياد:مصطفى
فيروز :هو اللى قالى على الحقيقه وانا قلته يجى هنا وقلته انك مش هتكسفنى وهتسامحه
إياد:هو انا مش فى الدنيا بقى لى كتير ……فيروز هانم بتصالحنى على مصطفى
فيروز:يعنى مصطفى مهما كان هيفضل ابن عمك
مصطفى:انا اسف
إياد:انت مغلتطش انا اللى غلط …بس انا كان اسهل لى ارمى اللوم على حد تانى علشان انسى انى ضيعتها منى
مصطفى:اكيد هيجى يوم وهى كمان تسامحك زى مانت سامحتنى
إياد:لا خلاص علياء دى صفحه وانتهت هى عندها حق انها متعرفش واحد زيي…هى تستاهل واحد احسن منى
فيروز:انت احسن ابن فى الدنيا وعلياء اكيد هترجع لك….انا همشى وهاسيبكم مع بعض
(فيروز مشيت ومصطفى قاعد مع إياد وعرف ايه اللى حصل مع علياء الصبح وحاول يخفف عنه بس من غير فايده
اما ليلى وعلياء قضو اليوم ده كمان مع بعض بس ليلى رجعت باتت فى المدينة اليوم ده)
(تانى يوم الصبح فيروز كلمت مصطفى وراحو عند ليلى فى المدينة علشان يتكلم معاها)
فيروز :ليلى …ليلى
ليلى: اهلا ازيك ياطنط
فيرزو :تمام وانتى
ليلى:تمام
مصطفى: انا ايه شفاف ……مش هنا
فيروز :بس يامصطفى براحه عليها شويا
مصطفى : إياد ومامت إياد وعلياء بيدفعوا عنك وانا ديما اللى مظلوم
ليلى:انت اللى ديما بتبقى غلطان
مصطفى :انا ايه
فيروز :ايه شغل الاطفال ده …مصطفى احنا جاين نتكلم ف موضوع مهم …ممكن يا ليلى نتقعد نتكلم شويا
ليلى:بس انا عندى محاضره دلوقتى
فيروز :ده موضوع ضرورى
ليلى: تمام ماشى ممكن نقعد فى جنينة المدينه شويه
رحو كلهم قاعدو فى الجنينه
فيروز ومصطفى حكت لليلى ايه اللى حصل
ليلى:كده تبقى علياء فاهمه غلط
مصطفى: مهو ده اللى بنقوله من الصبح فتحى مخك معانا
فيروز :انا عارفه انك صاحبتها ممكن تقولى لها الحقيقه…إياد صحيح كدب بس هوا بيحبها بجد
ليلى:المشكله ان علياء عنيده مش هترضى تسمع إياد خالص
مصطفى:ماعشان كده احنا بنقولك انتى كلميها
ليلى: انا هحاول … أقولها تسمع إياد
مصطفى: مهى المشكله ان إياد على قد مابيحبها شايف انها تستحق حد احسن منه وقرر انه مش هيحاول تانى
ليلى:طيب هنعمل ايه
فيروز جالها تلفون شغل
فيروز :طيب انا لازم امشى ضروى وهسيبك ياليلى انتى ومصطفى تفكرو هتعملو ايه
ليلى :بس
فيروز: سلام وابقى كلمنى يامصطفى قولى ايه اللى حصل
مصطفى: انتى نسيتى الاتفاق ولا ايه
ليلى: اتفاق ايه
مصطفى: اننا نمثل اننا بنحترم بعض …كده كسفتينا قدام فيروز …ده كان إتفاق عيال على كده
ليلى:لو هتتكلم بالطريقه دى انا همشى (وتشيل شنطتها وتقف)
مصطفى: طب خلاص خلاص ها اقفل بقى خالص…… تمام كده
ليلى: تمام ……..دلوقتى ازى هنرجعهم لبعض
مصطفى: اول حاجه موبيلك
ليلى: ايه علاقة موبيلى بالموضوع
مصطفى : مهو لو هانشتغل مع بعض لازم نبقى نعرف تيلفونات بعض ولا ايه
ليلى :اه صح طيب هات رقمك
مصطفى : انا مش حافظه كده ..انا حافظه على الموبيل هاتى اكتبو ليكى
ليلى:اتفضل
مصطفى :اهو كده انا كتبته ورنيت على نفسى
ليلى:ليه رنيت على نفسك
مصطفى:ماتخفيش مش هفتح
ليلى: انا مكنتش عاوز اديك رقمى امسحه من عندك يلا
مصطفى :طيب وانا لما اعاوزك اعمل ايه
ليلى: لما تعوزنى انا هتصل بيك
مصطفى :ياسلام وهتعرفى ازى
موبيل ليلى يرن
علياء(بصوت منخفض):ايو ياليلى انتي فين يابنتي تعالى بسرعه فى امتحان مفاجئ فى المحاضره الدكتور دخل(وتقل الخط)
ليلى: ايه ………يالهوى يالهوى يالهوى …امتحان مفاجئ وانا لسه هنا
مصطفى:فى ايه
ليلى:الدكتور عامل امتحان مفاجئ فى المحاضره…وانا لازم ابقى هناك دلوقتى(ليلى طلعت تجرى)
مصطفى: هو موشح عايد الشاعر ده كان على امتحان ..صبرنى يارب.استنى هوصلك
ليلى: اوك ماشى بس بسرعه
مصطفى وصل ليلى الكليه وهى نازله
مصطفى:انا هكلمك باليل
ليلى(بدون تركيز):تمام ..تمام (وبعدين طلعت تجرى بسرعه ودخلت الامتحان)
ليلى ماكنتش مركزه خالص وطول الامتحان بتفكر ازاى هتصالح إياد وعلياء
فى وقت متاخر من الليل مصطفى اتصل بليلى
ليلى(مستغربه لما لقيت اسم مصطفى على التليفون):الو
مصطفى :ازيك
ليلى:فى حد يتصل بحد بليل كده
مصطفى:وانا كمان تمام الحمد لله
ليلى:انا مسألتكش انت ..
مصطفى:ياستى مره وحد عاملينى كويس
ليلى:قصدك انى بعاملك وحش
مصطفى(فى نفسه متتنزفزش هى اللى هتساعدك اهدى اهدى):لا انا اللى وحش وبضطرك تعاملينى كده
ليلى:معاك حق اول مره تقول حاجه صح
مصطفى:طيب احنا متفقناش هنعمل ايه مع علياء وإياد
ليلى:هو احنا لازم نتفق باليل كده …دى الناس كلها نامت
مصطفى:وانتى ايه اللى مخليكى سهرانه لـ دلوقتى…اراهنك انك كنتى بتذاكرى
ليلى(تبص للكتاب اللى في ايدها):لا
مصطفى:امال سهرانه تعملى ايه
ليلى:انا …انا بتفرج على التلفزيون
مصطفى:على ايه؟
ليلى:فيلم السهره على الاولى
مصطفى: انتى اسواء كذابه فى العالم
ليلى:انا مبكدبش على فكره
مصطفى:المنتخب خد الكاس النهارده وكل القنوات ناقله الاحتفلات ومفيش افلام ولا حاجه
ليلى: لا ده على قناه تانيه
مصطفى :قناة ايه بس خلاص انا قفشتك كنتى بتذاكرى مش كده
ليلى: انت يهمك فى ايه انا كنت بعمل ايه
مصطفى:يعنى كنتى بتذاكرى
ليلى:ايوه فيها حاجه دي ..
مصطفى :وليه كذبتى
ليلى:بصراحه ….انت ديما بتتريق عليا ومكنتش عاوزه اقولك علشان كده
مصطفى(يضحك):انتى اغرب انسانه شفتها فى حياتى
ليلى:ازاى يعنى
مصطفى:ماتخفيش دى حاجه كويس
ليلى:طيب
مصطفى :طب هنعمل ايه
ليلى:انا هحاول اكلم علياء فى الموضوع بكره واشوف هى ممكن تسمعك ولا لا
مصطفى:تمام …تصبحى على خير
ليلى:وانت من اهل الخير
تانى يوم فى الجامعه
علياء:المحاضرات كانت تقيله جدا
ليلى:اه كانت كتير اوى
علياء:طب ماتيجى نطلع نروح كافيه نفرفش شويه
ليلى(تفكر فى نفسها كويس علشان اعرف اكلمها ):اوك ماشى
ليلى وعلياء راحوا على كافيه ..مصطفى كان مستنى ليلى قدام الجامعه ولما شافهم ماشين طلع وراهم بالعربيه ودخل نفس المكان اللى هم فيه قاعد بحيث علياء متشوفوش
الجرسون :تتطلبو ايه
علياء:انا هوت شوكلت
ليلى:وانا قهوه اسبرسو
الجرسون :حاجه تانى
علياء:لا شكرا….اليوم كان طويل قوى
ليلى: علشان الامتحانات قريت
علياء:صحيح الترم عدي بسرعه
ليلى:بس كان ترم حلو قوى (ليلى شافت مصطفى) مصطفى.!!
(علياء بصت على المكان اللى ليلى بتبص عليه بس ليلى لحقتها قبل ماتشوف مصطفى ولفت لها وشها)
ليلى:انتى بتبصى فين انا قصدى انى اتعرف على ناس كثير زى مصطفى وإياد وكده يعنى
علياء:اه
ليلى:كانت ايام حلو قوى انا وانتى وإياد
علياء:ممكن نتكلم فى موضوع تانى
ليلى:هو مفيش امل انك تدى إياد فرصه تانىة
علياء:لا مفيش ولو ماغيرتيش الموضوع انا همشى
ليلى:خلاص خلاص نتكلم فى حاجه تانى ….تفتكرى مصطفى ده ممكن ينجح وهو مابيحضرش كده
علياء: ولا نتكلم عن مصطفى كمان
ليلى:ليه بس
علياء:مش عاوز اسمع عن اى حد له علاقه بإياد
ليلى:تمام طيب نتكلم فى ايه
علياء: فى حبيبتك اللى مابتبطليش كلام عنها
ليلى(بتشاور لمصطفى علشان يمشى):مين دى
علياء:هو فى غيرها المذاكره طبعا
ليلى:هههههههههه
ليلى وعلياء قاعدو يتكلمو شويا وبعدين طلعو علشان يروحو
علياء:يلا علشان اوصلك واروح
ليلى(افتكرت مصطفى اللى قاعد جوه ):لا انا عاوزه اشترى حاجات
علياء:طيب مانا اوديكى تشترى الحاجه
ليلى:لا معلش انا عاوزه اتمشى شويه
علياء:خلاص ماشى براحتك
علياء ركبت العربيه ومشيت وليلى وقفت تعمل لها باى لحد مامشيت
ليلى دخلت جوه لمصطفى
مصطفى:اخيرا ايه الرغى ده كله وعماله تعملى لى اشارت غريبه
ليلى: كنت بقولك امشى علشان علياء لو شافتك هتتضايق
مصطفى:هو الهبل ده كان امشى
ليلى:هبل تصدق انا اللى غلطانه انى بساعدك
مصطفى:لالالالالالا خلاص انا اللى مابفهمش لغة الاشاره غبى هعمل ايه فى نفسى
(ليلى تضحكك)
مصطفى :عجبتك قوى دى ها ….طب ايه هنفضل هنا كتير ولا ايه
ليلى :لا يلا بينا
مصطفى:امسكي
ليلى(تمسك منه):ايه ده
مصطفى:ده البتاع الشاليمو
ليلى:وانت بتدهونى ليه
مصطفى:احسن مارميها
ليلى:قصدك ايه يعنى
مصطفى:بهزر بهزر
ليلى:طيب ماشى…….بس دى شكلها حلو قوى
مصطفى:انا متعود ديما اعمل فى الشاليمو كده
ليلى:حلو جدا (ليلى ومصطفى ركبو العربيه)
مصطفى :علياء قلت لك ايه
ليلى :مش قابله انها تسمع اى حاجه عن إياد او عنك
مصطفى:طيب والعمل
ليلى:انا فكرت انه لو طنط فيروز كلمتها هى اكيد مش هتكسفها
مصطفى :فكره برضو ….خلاص احنا نروح عليها دلوقتى الشركه ونتفق معاها
ليلى :تمام
بعد شويه مصطفى كان مشغل اغاني شعبى بصوت عالي
ليلى:ايه الاغانى اللى انت بتسمعها دى انا مبحبهاش خالص(وتطفى الصوت)
مصطفى:بس انا بحبها (يشغل الصوت تانى)
ليلى:لما انزل يبقى شغلها(تمد ايدها علشان تطفى بس مصطفى يحط ايده اسرع منها ويمنعها …ليلى تبص له متنرفزه)
مصطفى:خلاص هطفيها ..اهو ارتحتى كده
ليلى:مين قاللك انى كنت تعبانه
مصطفى:طب يلا علشان وصلنا
ليلى ومصطفى نزلو من العربيه
ليلى:هى فين الشركه
مصطفى :هى دى …يلا نطلع
طلعو هم الاتنين ودخلو لفيروز
فيروز :اهلا ليلى اهلا مصطفى ازيكم
ليلى :تمام
مصطفى :تمام
ليلى و مصطفى(فى نفس الوقت ):كنا عاوزين
مصطفى: اتفضلى قولى انتى
ليلى:لا خلاص قول انت
مصطفى:لا والله لانتى اللى قايله
فيروز :ايه حد يقول …قولى انتى ياليلى
ليلى:علياء مش راضيه تسمع مصطفى ولا إياد واحنا قولنا لو حضرتك كلمتيها اكيد مش هتكسفك
فيروز :بس هى ممكن ماتسمعش منى انا كمان
ليلى: مهى لو اتفاجئت بحضرتك اكيد مش هتكسفك وهتسمعك للاخر
فيروز :خلاص هنرتبها ازاي
ليلى :ممكن بكره بعد المحاضرات اقولها تجى معايا المول علشان اجيب حاجه وحضرتك تقابلينا هناك
فيروز :انا بكره مش فاضيه خليها بعد بكره الجمعه الصبح الساعه 10 مثلا
ليلى :هو بدرى جدا بس ماشى
مصطفى :وانا هاجى
ليلى:ما بلاش انت هى مش طايقاك
مصطفى:هى ولا انتى
فيروز :معاها حق بلاش انت
مصطفى:خلاص ماشى بس انا هتصل اعرف ايه اللى هيحصل
تانى يوم فى الجامعه ليلى قالت لعلياء انها عاوزها يوم الجمعه تروح معاها المول وعلياء وافقت
يوم الجمعه الصبح
إياد راح عند مصطفى اليخت ولقى مصطفى صاحى
إياد:غريبه ايه اللى مصحيك بدرى كده
مصطفى:مانت كمان صاحى بدرى
إياد:انت بتلبس ليه
مصطفى:عندى ميعاد
إياد:مع بنت
مصطفى:بنت اه طبعا
إياد:انت بتكدب عليا
مصطفى:ازي يعنى
إياد:انت لسه زعلان منى وبتتحجج بالمعياد علشان تخلص منى(إياد قام حضن مصطفى) متزعلش منى انت صاحب عمرى واغلى حد عندى
مصطفى:انا مش زعلان …انا فعلا عندى ميعاد ..وعشان تصدقنى خليك مستنينى هنا وانا هخلص ميعادى واجى لك
إياد:مين البنت خليتك تصحى بدرى كده
مصطفى:لا انا قولت اغير واجرب مقابلات الصبح
إياد:تمام الحق انت مشوارك وانا هستناك هنا
مصطفى :سلام
(علياء وليلى فى المول)
علياء:بصى هنا حلو قوى البنطلون ده
ليلى:اه حلو
علياء:ركزى هنا انتى بتبصى فين
ليلى:لا انا مركزه معاكى اهو
علياء:طب يلا نروح نجيب الشنطه اللى انتى عاوزها
ليلى :الشنطه…..اه ماشى
فيروز :ايه ده علياء وليلى ازيكم
علياء (وشها اتغير ):تمام وحضرتك
ليلى:انا تمام
فيروز :جايين تشتروا حاجه ولا بتتفرجو بس
علياء:كنا بنتفرج
فيروز :طيب متيجو نشرب مع بعض حاجه
علياء:لا متشكرين ليلى عاوز تشترى حاجات ومش معانا وقت
فيروز :مش هننقعد كتير وبعدين انا عاوز اتكلم معاكى فى حاجه
علياء:لا معلش فرصه تانى
ليلى:مفيش مشكله ياعلياء لو قعدنا شويه
فيروز:حتى ليلى موافقه اهو
علياء:طنط انا بحترمك جدا بس انا لو حضرتك هتكلمينى على حاجه بخصوص إياد فانا مش هقدر اسمع حاجه عنه
فيروز:إياد ابنى مظلوم انتى فهمتيه غلط
علياء:فهمته غلط انا شفته بعنيا وسمعت كل الكلام ….وبعدين مع احترامى ليكى لو انا مكنتش سمعت الكلام اللى انتى قولتيه كنت هتقولى ان إياد بيكدب عليه ولا كنت هتدارى عليه انتى امه ومع كده قولتي انك طول عمرك شاكه فيه عاوزانى اصدقكك لما تقولى ظلمته
فيروز:معاكى حق انا لازم كنت اثق فى ابنى شويه واسأله الاول ….بس انا طلعت غلطانه فى رأيى فيه وعشان كده بقولك لازم تسمعيه علشان تعرفى الحقيقه
علياء:انا اسفه انا وإياد صفحه واتقفلت خلاص
فيروز :طيب انا لازم استاذن
ليلى:كان لازم تسمعيها للاخر
علياء:لو سمحتى انا مش عاوزه اتكلم فى الموضوع ده تانى
ليلى:خلاص ماشى ماتتنرفزيش
علياء:يلا نجيب الشنطه
ليلى:بصراحه مفيش شنطه ..انا قولتلك كده علشان تقابلى مامت إياد
علياء(بنرفزه):ازاى تعملى كده ………انا قولت مش عاوزه اسمعه يبقى مش عاوزه اسمعه
ليلى:انا شايفه انك لازم تتكلمى معاه
علياء:وانتى تقرري بدالى ليه …مين قالك انك الوصيه عليا
ليلى:انت بتتنرفزي عليه ليه
علياء:علشان انتى بتتصرفى من دماغك ..موضوع يخصنى انا لوحدى ماسمحش لحد يدخل فيه لا انتى ولا اى حد تانى….انتو ليه مش عاوزين تفهموا ان الموضوع خلاص
ليلى:ممكن توطى صوتك الناس بتتفرج علينا
علياء:لا مش هوطى صوتى وطلما مش عاجبك انا همشى خالص ولازم تعرفى ان مش من حقك ابدا تتدخلى فى حياتى
علياء مشيت وليلى واقفه مش عارفه تعمل ايه وفجاء تليفونها رن
ليلى:الو
مصطفى:ايه اللى حصل طمنينى
ليلى(بتعيط):ماعرفش
مصطفى:انتى بتعيطي
ليلى:علياء مشيت
مصطفى :اه مانا عارف انا قدام المول وشفتها خارجه بس ماشوفتش طنط ولا انتى قولت اطمن ايه اللى حصل
ليلى:علياء زعلت منى
مصطفى:بصى انا قدام المول اطلعى وانا مستنيكى
ليلى طلعت لمصطفى وركبت العربيه
مصطفى :ايه ده انتى بتعيطى بجد
ليلى:علياء اتنرفزت وزعقت وقالتى انى مش من حقى اتدخل فى حياتها …معاها حق بس انا كنت عاوزه اساعدها….لا بس كان لازم احترم مشاعرها انا غلطانه
مصطفى:بصى انتى مش غلطانه والكلام اللى هى قالتهولك ده كان فى وقت نرفزه …ممكن تبطلى عياط بقى
ليلى:انا مش بعيط على فكره
مصطفى:مش بعيط على فكره …طب امسكى المنديل ده
(ليلى اخدت المنديل ومصطفى طلع بالعربيه)
ليلى:احنا ريحين على فين
مصطفى :هنروح نقعد فى كافيه عشان تهدى شويا وتحكيلى ايه اللى حصل
ليلى:تمام
(ليلى ومصطفى وصلو الكافيه وليلى قعدت تحكى له اللى حصل )
مصطفى:يعنى كده الامل الاخير خلاص
ليلى:وكمان علياء احتمال متكلمنيش تانى
مصطفى :طب وهنعمل ايه دلوقتى
ليلى:مش عارفه
مصطفى:لازم نشوف طريقه نجبرها بيها تسمعنا
تجى بنت اسمها منى عارفه مصطفى تسلم عليه
منى :مصطفى ازيك
مصطفى:ايه ده مين منى …من زمان ماشفتكيش
منى:عامل ايه لسه عايش لوحدك فى اليخت
مصطفى:انا ليا مكان غيره
منى:يابنى حن على باباك وروح ونسه شويا
مصطفى:هو مش محتاجنى اونسه
منى (تهمس له فى ودنه وهى بتبص لليلى): حلو قوى الجو الجديد بتاعك بس شكلها خام خالص
(ليلى حاسه نفسها مضيقه بس مش عارفه ليه)
مصطفى:لالالا مش زى مانتى فاهمه …..منى دى ليلى زميلتى فى الجامعه….ليلى دى منى صاحبتى من ابتدائى
منى :الجامعه من امتى وانت بتروح الجامعه …اهلا ليلى اتشرفت بمعرفتك(ومدت ايدها تسلم)
ليلى:وانا كمان (وسلمت عليها)
منى :طيب انا همشى
مصطفى:طيب ماتقعدى معانا
منى :لا معلش انا مشغوله ..ابقى كلمنى بقى
مصطفى: اوك سلام ….مني دى انا عارفها من لما كنت فى ابتدائى
ليلى:اه مانت قولت..بس دى شكلها دمها ثقيل
مصطفى:لا هى مش كده خالص انتى علشان مضايقه بس
ليلى :يمكن
مصطفى:انتى بتعملى ايه
(ليلى كانت ماسكه الشاليمو وبتحاول نتعمل زى الشكل اللى ادهولها مصطفى امبارح)
ليلى:بحاول اعمل زى اللى انت عملتها امبارح
مصطفى (بيبص عليها بتعملها ازى ويضحك):هاتى هاتى مابتتعملش كده …بصى انتى تعملى الشاليمو كده وبعدين كده وبعد تدخلى دى هنا وبعدين خلاص خلصت شوفتى سهله ازي
ليلى:اه طب اعمل انا وحده بقى
مصطفى:عجيتك اللعبة يلا يابنتى معندناش وقت نلعب
ليلى:واحده بس
مصطفى:ماشى بس هى دى وهنمشى
ليلى عملت واحد فمعرفتش مصطفى علمها تانى وطلبو من الجرسون يجبلهم تانى وقاعدت تجرب لحد ماعرفت تعملها وبعدين مصطفى وصلها المدينه وروح لإياد
بليل ليلى عرفت ان بكره تسجيل مجموعات المشروع بتاع التخرج فجتلها فكره حلوه واتصلت بمصطفى علشان تقوله
مصطفى:ايو فى حد يكلم حد بالليل كده …مش يمكن انا نايم
ليلى:خلاص مش وقت هزارك دلوقتى …انا جاتلى فكره حلوه علشان نجبر علياء تسمعنا
مصطفى:فكرة ايه
ليلى:بص بكره تسجيل مجموعات المشروع
مصطفى:مشروع ايه
ليلى:مشروع التخرج بتاع الكليه
مصطفى:وده ايه علاقته بالموضوع
ليلى :اسمعنى للاخر بس
مصطفى:كملى
ليلى :مجموعات المشروع لازم تكون اتنين وانا فكرت انى اسجل اسم علياء مع إياد واسمى مع اسمك
مصطفى :وبعدين
ليلى:اكيد علياء هتحاول تغير بس انا مش هرضى اغير لها لا لما تسمعنا الاول
مصطفى:طيب مهى ممكن تغير مع حد تانى
ليلى:صعب كل الناس اختارت خلاص وانا هكلم كل الناس اللى احنا نعرفهم انهم مش يوافقو يغيرو معها
مصطفى:هى الفكره مش مضبوطه قوى بس ماشى انا موافق نجرب
ليلى:صدقنى دى فكره حلو انت بس تعالى معايا الجامعه بكره
مصطفى:تمام
ليلى:اشوفك بكره ….تصبح على خير
مصطفى:وانتى من اهل الخير
ليلى نامت وهى مبسوطة بس ماكنتش عارفه هى مبسوطة علشان لقت حل ولا علشان هتشوف مصطفى بكره
ياتري ايه اللي هيحصل بكرة؟؟؟؟؟؟
