الحلقة 11 من قصة: لم يكن الأخير
الحلقة 11 من قصة: لم يكن الأخير
الدكتور:الطالبه ليلى رضا …الطالبه ليلى رضا
علياء:يلا قومى
ليلى:هستلم الشهاده من غير ما مصطفى يكون هنا
علياء:يلا
ليلى مش عاوزه استلم الشهاده من غير ما مصطفى يكون معايا وبتتصل بيه تليفونه خارج النطاق
ليلى طلعت تستلم الشهاده وبعدين وقفت علشان تقول كلمه بصفتها الاولى على الدفعه
وهى بتقول الكلمه كانت مرتبكه وقلقانه على مصطفى…وفجأه مصطفى دخل القاعه …هيا اول لما شافته ابتسمت ولقيت معاه اهلها اللى كانو قالو لها انهم مش هيقدرو ييجوا ..ليلى قالت كلمتها وهى بتبص علي مصطفى طول الوقت…ولما خلصت وجت تنزل لقت مصطفى بيقرب عليها وهو كله ثقه وقابلها عند سلم المسرح
ليلى:اتاخرت ليه …قلقت عليك
مصطفى طلع علبة من جيبه وقدمها لها
ليلى:ايه دى
مصطفى:حبيت اكون اول واحد يقولك مبرووك
ليلى:يعنى دى هدية النجاح (وتمد ايدها علشان تاخدها)
مصطفى سحب ايده :لا(وبعدين فتح العلبه وكان فيها خاتم خطوبه) تتجوزينى
ليلى(مصدومه):ايه
مصطفى:فى وقت ماكنتش فاهم ازاى ممكن اعيش مع حد باقى عمرى بس النهارده … بتمنى اعيش معاكى عمرى كله …انا وانت …واكيد في اليخت بتاعنا الصغير
ليلى(وعيونها دموع فرحه تبتسم):بس انا اخاف اعيش فى البحر
مصطفى:انتى عايشه هنا(يشاور على قلبه) جوه قلب البحر
ليلى تبتسم وتنظر لمصطفى…الطلاب كلهم منتبهين مع ليلى ومصطفى:يلا ياليلى قولى اه
ليلى تبص لاهلها وباباها يشاور لها انه موافق ويبتسم لها
مصطفى يهمس:ليلى يلا بسرعه قبل ماغير رائي
ليلى تبتسم:موافقه
مصطفى يبتسم : كان لازم اهدد يعنى)يلبسها الخاتم (:بحبك
ليلى:وانا كمان
الدكتور:خلاص كده يامصطفى …ممكن نكمل الحفل بقى
مصطفى:ماشى يادكتور اتفضل
ليلى ومصطفى راحو قعدو فى مكان الطلاب وليلى شاورت لاهلها من بعيد
إياد:مكنتش اعرف انك بتعرف تعمل مفاجئات
علياء:ليلى كانت هتمووت من القلق عليك
ليلى:ايوه صح انت كنت فين
مصطفى:ايوه من دلوقتى بدينا اختصاصات الزوجيه
ليلى:مصطفى بطل رزاله ..كنت فين بجد…يلا قول
مصطفى:خلاص ماشى هقول ….كنت فى ادنه
ليلى:ادنه
مصطفى:روحت طلب ايدك من باباكى واقنعتهم ييجوا معايا يحضرو الحفله
ليلى:يعنى انت اللى اقنعتهم
مصطفى:ايوه
ليلى:بحبك
بعد ما كلهم خدو شهادتهم وقفوا علشان يتصوروا مع بعض وليلى اتصورت هى ومصطفى مع اهلها ومع إياد وعلياء ومصطفى اخد ليلى واهلها علشان هيقضو يومين فى اسطنبول وبعدين يرجعو القريه واتفق مع رضا انه هيجيب باباه وييجو يطلبو ليلى رسمى
مصطفى راح لبابا
احمد (بابا مصطفى):يااااه انا كنت نسيت انى عندى ولد
مصطفى:وحشتنى جدا يا بابا والله
احمد:طالما حلفت يبقى عاوز طلب قول عاوز ايه المره دى
مصطفى:دايما تفكيرك فيا وحش كده
احمد:عاوز ايه خلصنى انا عارف اخرتها
مصطفى:عاوز اتجوز
احمد:ايه
مصطفى:نفس رد الفعل اللى انا مستنيه ودلوقتى تقولى انت فاكر نفسك كبرت وانت عندك كام سنه اصلا وكل الكلام ده
احمد:طيب مانت عارف ردى اهو
مصطفى:خلاص هقول الكلام بطريقه تانيه …هوب امسح اللى قبل كده…بابا انا بحب بنت جدا وعاوز اتجوزها وانا متاكد من انها الانسانه اللى مقدرش اعيش من غيرها
احمد:يابنى ياحبيبى الجواز مش اتنين بيحبو بعض وخلاص …فى حاجات تانيه كتير….مثلا انت هتصرف عليها من فين وانت لسه مش بتشتغل ..وبعدين انت مدرك المسئوليه اللى هتشيلها الحب لوحدوه مش كفايه علشان تأسسو بيت
مصطفى:بابا متخافش اللى حصل معاك مش هيحصل معايا انا عارف ان الموضوع مش سهل بس علشان اكون موجود مع الانسانه اللى بحبها انا مستعد اعمل المستحيل….انا قدمت ورقى فى شركات كثير وعملت مقابلة شغل واتقبلت فى واحده فيهم بس كنت مستنى الشهاده تطلع علشان اكمل ورقى
احمد :انت بتدور على شغل ؟ ؟ قد كده انت متمسك بيها
مصطفى:هيا الحياه بالنسبه لى
احمد:خلاص سيبنى شويه افكر
مصطفى:معاك يومين بس
احمد:ليه
مصطفى:اصل انا الصراحه حددت ميعاد مع باباها يوم الجمعه
احمد:ايه
مصطفى:علشان خاطرى متزعلش منى ..اصلى بصراحه مستعجل
احمد:طيب انا معرفتش هى مين عائلتها مين
مصطفى:اقولك …اسمها ليلى …من ادنه
احمد:ادنه …وانت عرفتها ازاى
مصطفى:هى معايا فى الكليه
احمد:اه وطبعا فاشله زيك
مصطفى:اسمعنى للاخر بس…انت لما تعرفها بس هتغير فكرتك عنى انا شخصيا
احمد:للدرجه دى…طيب وانا امتى هقابلها
مصطفى:انا اتفقت مع باباها اننا هنروح الجمعه
احمد:لا انا عاوز اقعد معاها مره قبل مانروح نطلبها
مصطفى:ليه بس
احمد:هو ده شرطى علشان اجى
مصطفى:طيب انا هشوف الموضوع ده …بس بابا كان فى حاجه كده
احمد:فى ايه تانى
مصطفى:ليلى من اسره متوسطه ماديا
احمد:وايه المشكله
مصطفى:لا مفيش مشكله انا بس الافلام العربى ماثره على مخى شويه
احمد:بس استنى ..ازاى هى من اسره متوسطه …ومعاك فى الكليه
مصطفى:اصلها دخلت بمنحه تفوق وكل سنه كانت بتذاكر علشان تاخد المنحه
احمد:انت كده شوقتنى اشوفها واعرف بنت كويسه زى دى ايه اللى عاجبها فيك
مصطفى:حبيبى يابابا طول عمرك واثق فى قدراتى
احمد:يلا اطلبها شوف هقابلها امتى
مصطفى كلم ليلى وحدد معاها ميعاد وفى الميعاد مصطفى وليلى وصلو للكافيه اللى والد مصطفى مستنيه فيه
مصطفى:هاى ..اتاخرنا عليك
احمد:لا انا لسه جاى
مصطفى:بابا ..ليلى ..ليلى بابا
احمد:اهلا يابنتى…بسم الله ماشاء الله ايه الحلاوه دى
ليلى:شكرا ياعمو
احمد: انت مقولتليش انها حلوه كده…انت ايه اللى عجبك فى الواد سيبك منه وخليكى فى عمو
ليلى:انا موافقه …بس خاتم الخطوبه
احمد:اعتبريه هديه من مصطفى لخطيبه باباه
ليلى:خلاص موافقه
مصطفى:خلاص موافقه كده بسرعه انا توقفينى نص ساعه قدام الناس كلها وبعدين تبعينى بسرعه كده
ليلى:انت عارف الحب من اول نظره بقى
مصطفى:حب من اول نظره ..وانت يابابا ايه مفيش 5 دقايق شقط الموزه منى على طول كده
احمد:شقط..!
ليلى:مش عارفه بيجيب الكلام ده من فين حاولت معاه كثير مابيغيروش
احمد:يلا يامصطفى من هنا خلينا نقعد لوحدنا
مصطفى:لا انا هستنى علشان اوصل ليلى
احمد:روح وانا هوصلها
مصطفى:لا مهو انا مش هسيبك معها لوحدكم ماضمنش بصراحه
ليلى:لا روح انت يامصطفى
مصطفى:لا روح انت يامصطفى …من دلوقتى روح امال لما اسيبكم لوحدكم هيحصل ايه
احمد:يلا ياولد من هنا
مصطفى ينظر لليلى:امشى
ليلى:اه..الكلام اللى عمو يقوله يمشى
مصطفى:طيب يبقى خلى عمو ينفعك ..بعد الجواز مفيش عمو…انا ماشى
احمد:سلام
مصطفى يوطى على ودن ليلى:هتوحشينى
ليلى:وانت كمان
مصطفى:انا ماشى ..سلام
احمد:ماقولنا سلام
مصطفى يمشى وليلى بتبص عليه وهو ماشى
احمد:بتحبيه قوى مش كده
ليلى مكسوفه تهز رسها بالموافقه
احمد:من سنين مشفتش السعادة اللى في عنيه دى..مهما حاولت اعمل له كنت ديما بحس من عنيه انه فى حاجه ناقصاه…كان عندى فضول اعرف الانسانه اللى قدرت تملى الفراغ ده
ليلى:مصطفى هو اللى ملي عليا حياتى
احمد:الاول عاوزك تقولى لى عن نفسك
ليلى:انا ليلى اتخرجت امبارح من نفس كليه مصطفى وعندي اخ واحد محمد وبابا شغال فلاح فى الارض وماما بتساعدوه
احمد:محمد اخوكى اكبر منك
ليلى:لا انا الكبيره محمد فى ثانويه عامه
احمد:انتو عايشين فى ادنه
ليلى:اه
احمد:انا سمعت انها منطقه جميل قوى
ليلى:اه هى حلوه جدا
احمد:بصى انا اصريت اقابلك النهارده علشان احكى لك عن مصطفى اللى انت متعرفهوش
ليلى مستغربه
احمد:انا مش عارف انتى تعرفى ايه عن مامت مصطفى…انا وصفاء مامت مصطفى اتجوزنا عن حب بس مع الوقت والخلافات بقينا مش طايقين بعض ووصلنا لطريق مسدود وفى يوم صفاء قررت تسافر وتسيبنا وقاعدنا سنتين مانعرفش عنها حاجه بعدين بداءت تبعت لمصطفى جوابات وهو كان مش بيقراها
ليلى:طيب انا ممكن اسال سؤال ولو حضرتك مش عاوز تجاوب خلاص….هو مين اللى خلى الحب اللى بينكم يروح
احمد:بصى هو صعب جدا انى اجاوب على السؤال ده …صعب عليا انى اقولك انى انا اللى غلطان …لما اتجوزنا انا انشغلت بالشغل ومابقتش فاضى لصفاء خالص وبعدين بدات مشاكل الشغل تأثر عليا وبقيت طول الوقت عصبى بسبب ومن غير سبب وصفاء مقدرتش تستحمل وهربت..راحت لاهلها فى امريكا وبعد سنتين بعتت طلبت الطلاق
ليلى:بس اصلى انا سمعت
احمد:عارف سمعتى انها هربت مع حبيبها ..لما صفاء هربت ..انا حسيت بجرح فى كرامتى ..ازاى اقول لناس انها هربت من معاملتى الوحشه ولما الناس بداءت تتكلم وطلعت اشاعه انها هربت مع حبيبها انا محبتش اوضح الموضوع وحيبت افضل فى نظر الناس الضحيه اللى مراته هربت وسابته…انا عارف ان الكلام ده هيخلينى انزل من نظرك بس انتى هتتجوزى ابنى والجواز لازم يكون مبنى على الصراحه
ليلى:بالعكس كل واحد فينا ممكن يغلط بس قليلين اللى بيصارحو نفسهم بالغلط ده …انا عاجبنى جدا صراحه حضرتك مع نفسك
احمد:الموضوع خد مني 16 سنه علشان اقدر اعترف بيه…المهم لما صفاء سابتنا كان مصطفى عمره 6 سنين وهى حاولت تتكلم معاه كتير بس مصطفى معرفش ينسى ليها الوقت اللى هى سابته فيه …من يومها مصطفى صعب يثق فى حد بسهوله ..كنت كل ماجيب له مربيه كان يطفشها ..انا كنت بحاول بكل الطرق اسد الفراغ اللى سابته صفاء وكل حاجه كان بيطلبها كنت بعمله ليه بس مع كده اول لما كمل 15 ساب البيت وصمم يدخل مدرسه داخليه
ليلى:وحضرتك متعرفش اى حاجه عن طنط صفاء
احمد:فى مره فتحت جواب من اللى هى باعتاهم لمصطفى وقريته وبعت لها الرد قولتها ان متتعبيش نفسك مصطفى مش هيرد عليكى وقولتها انه كويس واديتها رقمى علشان تتصل تطمن عليه وهى دايما بتتصل تطمن عليه
ليلى:طيب هو انا ممكن اكلمها
احمد:اكيد دى هتفرح قوى خدي الرقم اهو **********
ليلى:تمام انا هكلمها
احمد :ممكن اطلب منك حاجه
ليلى:اكيد
احمد:انا عاوزك تخلى مصطفى يسامح مامته
ليلى مستغربه
احمد:مستغربيش انا عارف انى غلط فى حقها مش عاوز ابنى يكرر الغلط نفسه وبعدين طول مهو مش قادر يسامح امه مش هيقدر يعيش حياه مرتاحه
ليلى:قد ايه حضرتك شخص عظيم ..وانا لو كنت قابلتك الاول اكيد كنت حبيتك
احمد:هههههه
ليلى:انا اوعدك هعمل كل اللى هقدر عليه علشان مصطفى يسامح مامته
احمد:طيب يلا بينا
ليلى:اوك
لما طلعو هم الاتنين لقيو مصطفى مستنى عند العربيه بره
احمد:مصطفى انت بتعمل ايه هنا
مصطفى مرتبك:كنت اااا كنت اه نسيت اسال ليلى هشوفها امتى
ليلى:احنا اتفقنا مش هنتقابل اليومين دول
مصطفى:اه صح معلش نسيت…طيب انتي مش خلاص يلا اروحك
ليلى:بس انا وعدت عمو
احمد:قول كده بقى انت مستنيها
مصطفى:بصراحه اه..يعنى انا هقعد لحد يوم الجمعه ماشوفاش
احمد :طلما اعترف يبقى خلاص روحى معاه
ليلى:طيب سلام ياعمو
احمد:..سلام
مصطفى وصل ليلى للبيت وليلى واهلها رجعو القريه وجه يوم الجمعه الصبح..مصطفى بيكلم ليلى فى التليفون
مصطفى:صباح الخير
ليلى:صباح النور
مصطفى:صاحيه بدرى يعنى
ليلى:انا ديما بصحى بدرى
مصطفى:سجلى الاعترف ده
ليلى:اسجل ايه فى ايه
مصطفى:يعنى علشان بعد الجواز لما ارجع من الشغل بعد الظهر الاقيكى لسه نايمه ابقى افكر بالاعتراف ده
ليلى:مين قال انى بصحى بدرى …انا مقولتش كده
مصطفى:اها …دانتى حتى ماستنتيش لحد الجواز ….طب بنسبه للغداء هنقضيها ديلفيري ولا ايه
ليلى:اكيد اكل الديلفيري هيكون احسن
مصطفى:اوبا ده انا باين اتدبست وانا مش عارف
ليلى:لو مش عاجبك انت لسه فيها على فكره ممكن
مصطفى:لا ممكن ايه ….انا بحب الدلفري بموت فى الدلفري…بس هو فى سؤال بنسبه للقهوه اللى هنشربها النهارده بتعرفى تعمليها ولا دلفري برضو
ليلى:هو بصراحه لا
مصطفى:بصراحه ايه
ليلى:لا ماتخافش انا صاحيه بدرى علشان اتعلم اعملها
مصطفى:تتعلميها …دى قهوه مش كمياء…بقولك ايه انتى اتعلمى تعملى القهوه النهارده براحتك واحنا نبقى نفوت عليكم وقت تانى
ليلى:على فكره انا بعرف اعملها بس هو ديما الوش بيسقط منى
مصطفى:بيسقط…بقولك ايه سيبك من الكلام ده انا مش مصدق اننا النهارده هنبداء اول خطوه فى حياتنا سوا….ليلى
ليلى:ام
مصطفى:بحبك قوى
ليلى:انا اللى بحبك قوى(مامت ليلى تنادى عليها)ايو ياماما جايه….يلا بقى انا هقفل دلوقتى
مصطفى:اوك ..سلام
فى المساء مصطفى ووالده واهل ليلى قاعدين سوا وليلى دخلت بالقهوه
ليلى:اتفضل ياعمو
رضا:اتفضل يااستاذ احمد
احمد:متشكر يابنتى
(ليلى تقدم القهوه لبابها وبعدين بتقدم لمصطفى)
احمد:ريحت القهوه حلوه قوى ده
مصطفى(يهمس لليلى):ماتفرحيش قوى دلوقتى يدوق ويغير رايه
احمد لما ذاق القهوه ووشه اتغير
رضا بعد ماداق القهوه:هو مين اللى عمل القهوه دى
ليلى:انا يابابا …ايه وحشه
احمد:لا يابنتى بس انتى الظاهره نسيتى تحطى السكر
مصطفى:بصراحه دى احلى قهوه شربتها فى حياتى
(ليلى تبص له وتبتسم)
احمد:طب احنا كنا مستنين ليلى تجى …ممكن تقعدى ياليلى…ياستاذ رضا انا يشرفنى انى اطلب ايد ليلى لابنى مصطفى ..قولت ايه
رضا:هو مصطفى ولد ممتاز وبعد ماتعرفت عليك ياستاذ احمد انا اكون سعيد انى اديكم بنتى
احمد:تمام….اما بالنسبه للبيت وفرشه والفرح علينا
رضا:لا يااستاذ احمد مينفعش
احمد:استاذ احمد ايه احنا خلاص هنبقى اهل ..وبعدين ايه اللى مينفعش ده غير كده هو اللى ماينفعش
رضا:بس احنا لازم نشارك فى بيت بنتنا
احمد:بص انا معنديش غير مصطفى وكل اللى انا املك ليه بعد عمر طويل مش كثير عليه انى اجهز له بيته
رضا:انا مش عارف اقولك ايه
احمد:متقولش اى حاجه ..وافق انت بس ان الخطوبه تكون الاثنين الجاى
رضا:بسرعه كده
احمد:وايه المشكله …انا مسئول اجهز كل حاجه على يوم الاثنين….وفى احسن مكان فى اسطنبول
رضا:اسطنبول؟
احمد:انا عارف ان الخطوبه المفروض تكون هنا لكن انا بستاذنك انها تكون فى اسطنبول
رضا:انا معنديش مشكله
احمد:ايه ياعريس مش سامعين صوتك يعنى
مصطفى:هقول ايه يعنى
احمد:دلوقتى عامل مكسوف(مصطفى يبتسم)
رضا:بس انا عندى سؤال
احمد:اتفضل
رضا:هو بالنسبه لمامت مصطفى هى فين؟
مصطفى بان عليه انه مضايق ورد هو وباباه فى نفس الوقت
احمد :هى مسافره
مصطفى:هى ماتت
رضا:ايه هى مسافره ولا ماتت
احمد ومصطفى وليلى مرتبكين
ليلى :هى مسافره
احمد:ايوه اكيد مصطفى افتكرك بتسال على جدته …اصل انا ووالدته منفصلين من زمان وجدته هى اللى ربته وهى بنسبه له مامته
رضا:طيب ما ناجل الخطوبه لحد لما تجى
احمد:لا هى هيبقى صعب تجى دلوقتى
ليلى :بس هى هتجى الفرح ..(رضا ينظر لليلى بـ استغراب) مصطفى قالى كده
زهره:هى مسافره فين
احمد:امريكا
زهره :ترجع بالسلامه ان شاء الله
احمد :طيب بما اننا اتفقنا نستاذن بقى علشان طريقنا طويل
رضا:لا ماينفعش تمشى انتو ضيوفنا النهارده
احمد :يارضا انا قولت احنا خلاص بقينا اهل ان شاء الله مره تانىة
رضا:تمام …بس ده وعد
احمد:ان شاء الله
مصطفى وشه متغير من ساعة ماجت سيرة مامته
طلعو كلهم يوصلهم للعربيه ومصطفى ساكت ولا قال كلمه وركب العربيه
ليلى (بتبص لمصطفى):توصلو بالسلامه
مصطفى(من غير مايبصلها ):الله يسلمك
ليلى: ابقى كلمنى لما توصل …قصدى علشان نطمن انكم وصلتو بالسلامه
مصطفى:ماشى
احمد:سلام
باليل ليلى كانت قلقانه ليه مصطفى كنا متغير وكمان ليه لسه ما أتصلش فاتصلت هى بيه
مصطفى:الو
ليلى:انا قلقانه عليك ماتصلتش ليه
مصطفى:نسيت
ليلى:نسيت ؟…فيه ايه يامصطفى
مصطفى:بلاش نتكلم فى الموضوع ده دلوقتى
ليلى:موضوع ايه ..انا عاوزه افهم انت متغير ليه
مصطفى:انت ايه اللى خلاكى تقولى لباباكى انها هتيجى الفرح
ليلى:مين دى ..اه قصدك مامتك
مصطفى:ليه قولتى كده
ليلى:عادى يعنى
مصطفى:لا مش عادى لما باباكى يسال عليها فى الفرح
ليلى:ماهى اكيد مامتك هتحضر فرحك
مصطفى:انا اصلا مليش ام ..هى بالنسبه لى ميته
ليلى:بس هى مش ميته ..ومهما عملت هتفضل امك
مصطفى(بنرفزه):هى لو امى ماكانتش سابتنى لوحدى وسافرت مع …..ليلى انا مش عاوز اتكلم عن الموضوع ده
ليلى:لحد امتى انت لازم تتكلم معاها وتسالها سابتك ليه …لازم تديها فرصه تانيه
مصطفى(بحده):ليلى لو سمحتى كفايه كلام فى الموضوع ده
ليلى:خلاص ماشى …بس معقول يوم مهم زى كده نختمه كده
مصطفى:معلش انا اسف الموضوع ده بينرفزنى
ليلى:مقولتليش رايك فى القهوه بتاعتى
مصطفى:ماتفكرنيش ..بصى احنا نتفق على حاجه بعد الجواز اوعى تفكرى تعملى قهوه
ليلى:ليه يعنى هى كانت وحشه
مصطفى:لا ازاى هى حلوه بس احنا اللى فهمنها غلط
ليلى:لو هو كده شربتها ليه
مصطفى:بحبك
ليلى:ايه علاقة ده بالموضوع
مصطفى :شربتها علشان خاطرك
ليلى:ربنا يخليك ليا
مصطفى:بس ماتتوقعيش انى اشربها تانى حتى ولو علشان خاطرك
ليلى:مصطفى…..تصبح على خير
مصطفى:وانت من اهل الخير
علياء ساعدت ليلى علشان تجهز للخطوبه
يوم الخطوبه كل الناس موجوده علياء و إياد و مروه وندى وإيمان وسيف ويوسف واحمد ورضا وزهره ومحمد
وليلى ومصطفى دخلو القاعه وكله سقف لهم وليلى كانت حلوه قوى
بعد ما لبسو الدبل مصطفى اخد ليلى علشان يرقصو
مصطفى:بيتهئ لى مفيش حد مبسوط اكثر منى فى الدنيا
ليلى :انا مش مصدقه نفسى
مصطفى:يارب ايامنا كلها نبقى مبسوطين كده
ليلى:يارب …هو بعد النهارده هنشوف بعض ازاى …يعنى انت هنا وانا هناك
مصطفى:متشغليش دماغك الجميل بالحاجات دى دلوقتى
ليلى:بس
مصطفى:انا عارفك مش هتهدى لا لما تعرفى المفاجئه
ليلى:مفاجئه …!
مصطفى:ايو هتقعدى تستغربى وتسالى ولا هتسمعينى
ليلى:خلاص قول
مصطفى:تفتكرى اوضة الضيوف عندك متروقه
ليلى:ايه؟
مصطفى :واضح انه لا …طيب تروحى النهارده تروقيها علشان بكره من الصبح بدرى ولمده 3 ايام هاجى اقعد عندك انا اتفقت مع بابكى على كده
ليلى(مبسوطه):بجد
مصطفى(يبتسم):ايوه بجد
ليلى:انا مبسوطه قوى
مصطفى:هههه باين
زمايلهم بيبصو عليهم وهم بيرقصو
ندى:انا بحب الاغنيه دي اوي لما يرقصوا عليها سلو ..من عينهم وهم بيرقصو تعرفو قد ايه بيحبو بعض
إياد:بصو مصطفى بيرقص ازى ..ده ماصدق
سيف:بكره هتكون مكانه وهنشوف هتعمل ايه
مروه:اول كابل فى الجامعه يعملها
يوسف:بيتهئ لى مش هيكون الاخير (بيص لإياد اللى سرحان مع علياء)مش كده يا إياد
إياد:ها
يوسف :لا ده إياد كان مسافر
إياد:مسافر ايه فى ايه
كلهم ضحكو
الكل اتبسطو جدا ولما خلصت السهر كله روح على البيت
