الحلقة العاشرة من قصة: لم يكن الأخير
الحلقة العاشرة من قصة: لم يكن الأخير
النهاردة حلقة طويلة جدا … شدوا الحزام واتفضلوا…
مصطفى عرف من إياد انهم اتفقو مع ريم انها مش هتقدم شكوى على ليلى بس بشرط ليلى كمان متعملش تحقيق فى موضوع البحث..وعلياء اتصلت بليلى وقالتلها
فى المساء مصطفى اتصل بليلى
ليلى:الو
مصطفى:وحشتينى
ليلى:وانت كمان
مصطفى:عامله ايه دلوقتى
ليلى:معرفتش ابطل تفكير…مش عاوزه اضيع حقى فى البحث..ومش عارفه اعمل ايه
مصطفى:لو مش عاوزه تتنازلى عن حقك ..خلاص بلاش ..اطلبى يتعمل تحقيق وانا معاكى
ليلى:بس كده ريم هتقدم شكوى وده هيأثر على المنحه
مصطفى:خلاص اتنازلى
ليلى:لا ذكى….يعنى اتنازل ولا لا
مصطفى :كمان بتتريقى …خلاص مش هرد
ليلى:انا محتاره بجد
مصطفى:لا خلاص انا قفلت
ليلى:انا اسفه …بس قولى اعمل ايه
مصطفى:احسن تتنازلى علشان انتى صعب تثبتى ان البحث بتاعك
ليلى:يعنى اتنازل؟
مصطفى:ممكن نسيب الموضوع ده لبكره مثلا…يعنى المكالمه كلها هتبقى كلام فى المشاكل…مفيش كلمه حلوة ولا بحبك ولا حاجه
ليلى:خلاص نغير الموضوع
مصطفى :طيب مانطلع بكره سوا
ليلى:طيب والمذاكره
مصطفى:نذاكر سوا
ليلى:صعب اركز وانت بتذاكر معايا
مصطفى:ياااااااااه اول كلام رومانسى تقوليه فى المكالمه دى ..ده لو اعتبرت ده كلام رومانسى
ليلى:ليه بقى مش قولتك وانت كمان اول المكالمه
مصطفى:اه صح نسيت احسبها دى
ليلى:مش عاجبك
مصطفى:لا ازى…انا شكلى هشوف ايام زى الفل
ليلى:ايه؟
مصطفى: لا متخديش فى بالك
ليلى:انت قولت لعلياء وإياد على حاجه
مصطفى:لا ..انتى قولتى
ليلى:لا
مصطفى:الاحسن نقولهم احنا الاثنين مع بعض
ليلى:اوك ..تصبح على خير
مصطفى:بسرعه كده
ليلى:نكمل بكره علشان انا نعسانه خالص
مصطفى:خلاص … تصبحى على خير
ليلى:وانت من اهل الخير
كل يوم ليلى و مصطفى كانو بيتكلموا فى التليفون لحد يوم الامتحان اللى بعد كده …كان اول مره يشوفو بعض بعدها
مصطفى قال لليلى انه بيحبها
مصطفى اتفق مع ليلى انه هيعدى عليها علشان يروحو الامتحان سوا
مصطفى:صباح الخير يا أميرتى(ويفتح ليها باب العربيه)
ليلى:صباح النور(وركبت العربيه ومصطفى كمان ركب العربيه)
مصطفى:وحشتينى
ليلى:ده وقته عندنا امتحان يلا بسرعه هنتاخر
مصطفى:اسمها انت كمان وحشتنى
ليلى:خلينا يضيع علينا الامتحان علشان خاطرك
مصطفى:تمام فهمت …مفيش رومانسيه قبل الامتحان
ليلى:يلا بسرعه
وصلو هم الاثنين على الجامعه ونزلو من العربيه وقبل مايدخلو الجامعه ليلى وقفت وقعدت تفكر ازاى هتدخل بعد اللى حصل
مصطفى خد باله انها وقفت
مصطفى:مش كنتى مستعجله …ويلا بسرعه ..ولا الصربعه عليا انا بس
ليلى:مش عارفه هدخل ازاى
مصطفى:عادى انتى معملتيش حاجه غلط
ليلى:كل الجامعه بتتكلم عنى
مصطفى:زمانهم نسيو الموضوع
ليلى:تفتكر
مصطفى:اكيد
ليلى دخلت هى ومصطفى ولما دخلو البنات فى الجامعه بداءو يتغامزو عليهم
ليلى نفسها الارض تنشق وتبلعها ومصطفى خد باله فامسك ايدها قدام الجامعه كلها
ليلى بصت له
مصطفى:انتى مكسوفه ليه ..لازم كلهم يعرفو اننا مع بعض دلوقتى
ليلى تبتسم:بحبك
مصطفى:لا كده ماينفعش خالص
ليلى:فى ايه
مصطفى:انت كده هتبوظى السيستم قولنا مفيش رومانسيه قبل الامتحان
ليلى:هههههههه …يلا بينا ندخل الامتحان
بعد ماخلص الامتحان علياء خدت ليلى على جنب وإياد اخد مصطفى على جنب قاعدو يتكلمو
علياء:ايه اللى حصل الصبح ده
ليلى:انا كنت عاوزه اقولك قبل كده بس مصطفى قال لازم نقولكم سوا
علياء:انتى ومصطفى مع بعض دلوقتى…طب ده حصل ازى
ليلى:يوم ماتخانقت مع ريم هوا لحقنى و قالى انه بيحبنى
علياء:من يومها وانت لسه ماقولتيش …انتي اه منك انتى مش سهله ابدا…بس انتى متاكده من قرارك
ليلى:اكيد
علياء:يبقى انا مبسوطه لك كثير
إياد:ايه اللى انت عملته ده
مصطفى:فى ايه
إياد:انت و ليلى دلوقتى سوا؟
مصطفى:يابنى ده خبر قديم كل الجامعه عارفه خلاص
إياد:من امتى
مصطفى:من يوم المشكله اللى حصلت
ليلى وعلياء جم عليهم
علياء:يلا بينا نحتفل بيكم
إياد:لا بلاش النهارده
ليلى:احنا فى امتحانات لما تخلص الامتحانات
علياء:اوك ناجلها لبعد الامتحانات
مصطفى:طب يلا بينا احنا بقى
ليلى:اوك يلا
علياء:سلام
ليلى و مصطفى:سلام
علياء:تصور ان اصاحبنا هم كمان يحبو بعض هنبقى احنا الاربعه احلى اصحاب
إياد:انا خايف
علياء:من ايه
إياد:من مصطفى خايف يكسر قلب ليلى
علياء:طالما بيحبها مش هيكسر قلبها
إياد:مصطفى عنده قدره غربيه على انه يكسر قلب كل الناس اللى بيحبوه
علياء:انت بتقول كده ليه ..انا كده بدات اقلق
إياد:ده موضوع كده هقوله لكى بعدين ..بس دلوقتى يلا نلحق ميعادنا مع ماما
علياء:اوك يلا
إياد وعلياء راحو يتغدو مع مامته
فيروز :انا حبيتك من اول ماشوفتك ياعلياء والله
علياء:وانا كمان ياماما ..ده لو تسمحى لى اقولك ماما
فيروز :ده انا اكون مبسوطه كمان
علياء:ايه يا إياد مابتتكلمش ليه
إياد:بسمعكم …انتو اهم اتنين فى حياتى وانا مبسوط انكم حبيتو بعض
علياء:بس خد بالك بكره نعمل عليك رباطيه
إياد:انا مهونش عليكم
فيروز:والله على حسب
إياد:حسب ايه ياماما دانا ابنك
علياء:خلاص احنا اتفقنا عليك
إياد:دانا غلبان
علياء:ههههه ..لا خلاص صعب عليه
إياد:اشكرك
علياء:نتكلم فى الجد بقى (تغمز لإياد علشان بتكلم )
إياد:اه ..حاضر حاضر
فيروز:هو فى ايه
إياد:ماما انا كنت عاوز اجى اعيش معاكى
فيروز(مبسوطه):انت بتتكلم جد
إياد:نفسى انا وانت تعرف بعض اكتر
فيروز(تبكى فرحا) :انا مش مصدقه نفسى
إياد(يمسح دموعها):انا فدى دمعه من عيونك دى يا امى
فيروز(تحضن إياد):انا اسفه انى بعدت عنك كل الوقت ده
(علياء اتاثرت وعنيها دمعت)
إياد:احنا قلبناها دراما ليه …المفروض اننا مبسوطين…اضحكو يلا
علياء وفيروز يضحكو
بعد ماخلصو الغداء علياء روحت البيت وإياد راح لم هدومه وراح البيت عند امه
إياد اتصل بمصطفى
إياد:الو
مصطفى:حبيب والله كنت لسه هكلمك
إياد:انا طلبتك علشان نكمل كلام الصبح
مصطفى:كلام ايه
إياد:انت نسيت الكلام اللى احنا اتكلمنا فيه….احنا مش كنا اتفقنا انك هتبعد عن ليلى
مصطفى:بس اصل
إياد:قولى البنت دى هتعمل ايه لما تسيبها لوحدها ..تفتكر بنت زيها هتستحمل انك تعمل معاها كده
مصطفى:مين قالك انى هسيبها
إياد:انت اكثر واحد عارف انت عملت ايه قبل كده معا الناس اللى بيحبوك وازى كسرت قلبهم
مصطفى:بس المره دي الوضع …
إياد:احنا مش كنا اتفقنا تبعد عنها
مصطفى:اه اتفقنا بس مقدرتش مقدرتش ابعد عنها
إياد:كان لازم تجى على نفسك دى ضربية اللى انت عملته زمان
مصطفى:ليه دايما مصر تحملنى ذنب اللى حصل
إياد:انا مش بحملك حاجه انا بس بفكرك . عاوز يحصل مع ليلى كده برضو
مصطفى:انت ليه مش عاوز تصدق انى بحبها بجد
إياد:انا نفسى اصدقك…بس اعمل ايه تاريخك الاسود
مصطفى:صدقنى المره دى حب بجد وحق وحقيقي
إياد:ياريت يكون كده ساعتها هفرح لك من قلبى والله
مصطفى:الايام هتخليك تصدقنى
إياد:باى
مصطفى:باى
◄ فى المساء مصطفى بيكلم ليلى
مصطفى:الو
ليلى(بتعيط بس بتحاول تدارى):ايو
مصطفى:بتعملى ايه …اكيد بتذاكرى ..انا مش عارف ليه بأسال اصلا
ليلى:…
مصطفى:طب اضحكى مجامله ليه طيب
ليلى:معلش انا مش مركزه معاك ..ممكن اكلمك شويه كده
مصطفى:ليلى انتى بتعيطى
ليلى(تزيد فى العياط):لا
مصطفى:لا ازاى …بتعيطى ليه …ايه اللى حصل
ليلى:مفيش حاجه …ضغط الامتحانات بس
مصطفى:لا الموضوع مش كده
ليلى:مفيش حاجه صدقنى(وتزيد فى العياط)
مصطفى:لا انا كده بدات اقلق فى ايه قولى بسرعه
ليلى:اصل فى بنات فى المدينة بيضيقونى
مصطفى:وكل العياط ده علشان بنات هبله
ليلى:اصل انت مش عارف هما قالو ايه
مصطفى:قالو ايه يعنى
ليلى:قالو نفس الكلام اللى ريم قالته قدام الجامعه كلها وقالو انك اتعاطفت معايا مش اكثر …بيقولو انه لو انا كان معايا حق مكنتش اتنازلت عن حقى
مصطفى:سيبك منهم انتى عاوزه منهم ايه المهم انا وانتى
ليلى:بس اصل كل شويه وحده تدخل الاوضه منهم وتضايقنى
مصطفى:معلش استحملي كام يوم كده وهيلاقو حاجه تانى تشغلهم
ليلى:احاول
مصطفى:ممكن بقى تضحكى وتقومى تغسلى وشك
ليلى:حاضر…سلام
مصطفى:بحبك
ليلى:وانا كمان
تانى يوم ليلى قاعده فى المدينه مصطفى اتصل بيها
مصطفى:صباح الورد
ليلى:مكنتش اعرف انك بتصحى بدرى كده
مصطفى:للضروره احكام
ليلى:ضروره؟؟
مصطفى:بقولك ايه انت فين دلوقتى
ليلى:ايه السؤال ده …هكون فين فى المدينه
مصطفى:انتى فى اوضتك يعنى
ليلى:اه
وفجاءه تسمع صوت مصطفى من سماعات المدينه وهوا بيقول
مصطفى:صباح الخير على حبيبتي …اللى مش مصدقه قد ايه بحبها …والنبى قول لها انى بحبها..بحبك والله العظيم بحبك …وده اهداء منى ليكى
وشغل اغنية
” فى جوه قلبى حاجه مستخبية
كل اما اجى اقولها فجأه مش بقدر
قدام عينيك بقف وبنسى ايه يتقال
ليه كل مره يجرى فيها كده ليا
وديه هى كلمة واحدة بس مش اكتر
والكلمة ديه عندى فيها راحة البال
فى جوه قلبى حاجه مستخبية
كل اما لاجى اقولها فجأه مش بقدر
قدام عينيك بقف وبنسى ايه يتقال
ليه كل مره يجرى فيها كده ليا
وديه هى كلمة واحدة بس مش اكتر
والكلمة ديه عندى فيها راحة البال
حبيتك يوم ما اتلاقينا
لما حكينا اول كلام
حبيتك واحلف على ده
تسمع زيادة ده انا مش بنام
ليلى:انت مجنون
مصطفى:انتى السبب …سلام دلوقتى احسن الامن بيخبط على الباب لازم اهرب
ليلى:استنى …مصطفى
ليلى نزلت بسرعه تشوف ايه حصل مع مصطفى ولقيت الامن طلع مصطفى وكل البنات فى الجامعه ملمومبن عليه ومصطفى بيحاول يحافظ على البرستيج بتاعه
ليلى اول لما شافت منظر مصطفي ماتت على نفسها من الضحك
طبعا مصطفى حل المشكله مع الامن (وسطه بقى)والموضوع خلص
وكمان خلى ليلى تنزل تقابله قدام المدينة
ليلى:هههههههههههههه بجد كان شكلك مسخره
مصطفى:ايو اضحكى اضحكى …انا اتبهدل علشانك وانتى تضحكى
ليلى:بصراحه مش قادره منظرك كان يفطس من الضحك هههههههههه
مصطفى:طيب ارجع لما تخلصي ضحك بقى
ليلى:لا خلاص استنى
مصطفى:لا اسيبك تضحكى براحتك
ليلى:خلاص اهو (وتضع يدها على بوقها)
مصطفى:عجبتك الاغنية
ليلى( تهز رسها ايو)
مصطفى:بجد…
ليلى:ملحقتش اخد بالى
مصطفى:خالص ..نعيد من الاول تاني و اهو انا عرفت الجروب بتاع السيكيورتي كله
ليلى:لا لا كفايه مره
مصطفى:اهو المدينه بقى عندهم موضوع جديد يحكو فيه
ليلى:مصطفى
مصطفى:عيون مصطفى
ليلى:انا بحبك قوى
مصطفى:انا كمان بحبك قوى
ليلى:انا هطلع بقى
مصطفى:لو قولت لك تعالى معايا نطلع شويه هتوافقي..
ليلى:هقولك والمذاكره
مصطفى:خلاص نستنى كلها كام امتحان
المدينه فضلت كام يوم ماعندهاش سيره غير اللى مصطفى عملو لليلى
ليلة اخر يوم من الامتحانات
علياء بتكلم ليلى على التليفون
علياء:انت هتسافرى بكره بعد الامتحان
ليلى:ايو
علياء:طيب وهتقعدى قد ايه
ليلى:لحد بدايه الدراسه …مصطفى زعلان منى علشان هسافر
علياء:معاه حق …يعنى طول الامتحانات عامله حظر تجوال علشان المذاكره وبعدين تقولى له مسافره
ليلى:مش عارفه اعمل ايه
علياء:ماتسافريش
ليلى :طيب واهلى
علياء:قولى لهم مشغوله…فى المشروع مثلا
ليلى:مش هينفع
علياء:قولى لهم انك هتتاخرى كام يوم علشان نشتغل فى مشروع التخرج …واحنا هنعمل كده فعلا يعنى مش هتبقى بتكدبى
ليلى:مش عارفه افكر
علياء:ده حل حلو
ليلى:تمام …اشوفك بكره …باى
علياء:باى
الصبح مامت ليلى كلمتها زى قبل كل امتحان
ليلى:ادعى لى ياماما
مامتها:ان شاء الله ربنا يوفقك…انتى هتوصلي هنا امتى
ليلى :ماما انا مش هقدر اجى النهارده
مامتها:ليه
ليلى:انتى عارفه ياماما السنه دى اخر سنه وانا لازم فى الاجازه اشتغل فى المشروع بتاع التخرج
مامتها:طيب مقولتش لبابا ليه
ليلى:انا بقولك اهو علشان انتى بقى تقولى له
مامتها:يعنى ضرورى
ليلى:ضرورى جدا
مامتها:خلاص يابنتى اعملى اللى ترتاحى له وانا هقول لبابا
ليلى:خلاص …سلام ياماما
ليلى لبست ونزلت علشان تروح الامتحان مع مصطفى
ليلى:صباح الخير
مصطفى:صباح النور
ليلى:وحشتينى
مصطفى:…..
ليلى:انت لسه زعلان ….دانا عندى ليك خبر حلو…فكها شويه بقى
مصطفى:خبر ايه
ليلى:انا مش هسافر
مصطفى:بجد
ليلى:ايوه انا كلمت ماما النهارده
مصطفى:ده خبر حلو قوى
ليلى:يلا بقى نلحق الامتحان
بعد ماخلصو الامتحان
علياء:اخيرا خلصنا
ليلى:الامتحان كل طويل بشكل
ندى:حليتو دى ازى
ليلى:اه دى كانت صعبه قوى
سيف :خلاص بقى محدش يجيب سيرة الامتحانات تانى
مروه:يلا نقضى اليوم مع بعض زى اول يوم امتحانات
إيمان :اه ياريت
مصطفى(يهمس لليلى):بقولك ايه احنا هنخلع
ليلى تهمس:تمام
علياء و إياد و ندى و يوسف :اوك
يوسف :وانتى يا ليلى
ليلى:لا انا مش هقدر
ندى:ماتبقيش رخمه اليوم مش هيكون حلو من غيرك…وبعدين احنا خلصنا مذاكره خلاص
ليلى:اصلى مشغوله
مروه تهمس لندى:خليها على راحتها
سيف :وانت يا مصطفى
إيمان:مصطفى ..اكيد هيوصل ليلى ..مش كده
مصطفى يبتسم :يلا نبقى نشوفكم يوم تانى
ليلى:سلام
الجميع:سلام
ليلى ومصطفى فى العربيه
ليلى:احنا راي…
مصطفى:اهششش ولا كلمه انتى النهارده ما تساليش ولا سؤال
ليلى:يعنى مش هتقولى رايحين فين؟
مصطفى:لا
ليلى:بس احنا لازم نرجع بدرى…يعنى ماينفعش نتاخر….بقولك ايه هوة احنا ماقعدناش معاهم ليه …هو احنا رايحين فين؟
مصطفى:قولت ولا كلمه
ليلى:هو انا قولت حاجه
مصطفى:كل ده وماقولتيش حاجه
ليلى:طب احنا رايحين فين
مصطفى:اهشششششششش
ليلى:طيب ماكنا قولنا لعلياء وإياد يجوا معانا
مصطفى:لا اله الا الله …حاضر المره اللى جايه
ليلى:طب والمره اللى جايه ليه نكلمهم دلوقتى
مصطفى:هو انا معرفش اكون معاكى لوحدنا ابدا
ليلى:معلش انا هبقى مرتاحه كده
مصطفى:حاضر انا هكلم إياد
مصطفى ينزل يكلم إياد وعلياء
إياد:الو ..ايه نسيت ايه
مصطفى:بقولك ايه ماتجى معانا انت وعلياء نطلع رحله باليخت
إياد:ماشى …بس ليه
مصطفى:يعنى هيبقى جو حلو
إياد:اوك انا وعلياء هنلحقكم…سلام
مصطفى:سلام
مصطفى وليلى وصلو لليخت وكان علياء وإياد
إياد اخد مصطفى على جنب
إياد:مش المفروض النهارده اول مره تتطلع سوا ..عاوزينا معاكم ليه
مصطفى:ليلى هتبقى مرتاحه اكثر لو كلنا مع بعض
إياد:تمام يلا بينا
طلعو باليخت ولما بقى فى وسط البحر كلهم قاعدين مع بعض
إياد:تعالى ياعلياء هنقعد فى حته اقرب للبحر
علياء:اوك
وقامو هم الاثنين
ليلى تهمس لعلياء :علياء استنى رايحه فين
(علياء وإياد مشيو وليلى قاعده مكسوفه)
مصطفى:على فكره مش لايق عليكى الكسوف خالص
ليلى:انا مش مكسوفه
مصطفى:اه مهو واضح
ليلى:قصدك ايه يعنى ….لو مش عجبك انا ممكن امشى
مصطفى:ورينى هتمشى ازى يعنى
ليلى وقفت :عادى هانط وارجع عوم
مصطفى:انا عاوز افهم هو انا كتفتك وجبتك ولا انتى جيتى معايا بمزاجك
ليلى:لا انا اللى جيت
مصطفى:طيب ماتقعدى وتهدى كده
ليلى:طب ماتجى نشوف علياء وإياد
مصطفى(بصوت عالى):اقعدى بقى ياشيخه خلينى اقول الكلمتين…اقعدى
ليلى تقعد
مصطفى:كل مره لازم ازعق كده….ماتجى نشوف علياء وإياد بيعملو ايه
ليلى:يلا
مصطفى:انتى ماصدقتى اقعدى انا بهزر…طلعتينى من المود خالص..لسه هقولك وحشتينى …بحبك …بس انتى قفلتينى
ليلى:وانا كمان بحبك قوووى
مصطفى:لا خلاص انا زعلت
ليلى:انا اسفه خلاص..كنت هتقول ايه
مصطفى:يعنى انا مش فاهم انت بتهربى ليه..انت خايفه منى؟
ليلى:لا مش كده بس اصلى مش عارفه اقول ايه
مصطفى:اممم مشكله دى …طيب نبداء بانك تحكى لى عن قريتك ..اهلك
ليلى:انا من ادنه وجيت هنا علشان ادرس فى الجامعه بمنحه تفوق ..ادنه دى فى نظرى اجمل حته فى العالم كل حته هناك ليا فيها ذكره…اما اهلى ف احنا اسره صغنونه بابا وماما وانا ومحمد
مصطفى:انتى الكبيره
ليلى:اه
مصطفى:طيب احكى لى شويا عن طباعهم
ليلى:بابا يبان قاسى بس هو طيب جدا بيخاف علينا جدا وبيتعب علشان ميخليناش محتاجين حاجه وعلى الرغم من انه عمره ماقلها لكن انا عارفه انه فخور بيا …وماما اقولك ايه عن ماما هى زى اى ام الحنية كلها بتفهمنى من صوتى
(تنزل من عينها دمعه)
مصطفى:انتى بتعيطى
ليلى:اصلهم وحشونى جدا
مصطفى:معلش ..كلها كام يوم وتشوفيهم
ليلى:ان شاء الله
مصطفى:طيب ممكن تبطلى تعيطى..انا محبش اشوف دموعك..والا اطلع باليخت على ادنه اوديكى تشوفيهم ونرجع تانى
ليلى: ادنه مفيهاش بحر
مصطفى:معتقدش دى هتبقى مشكله ..اليخت ده يقدر يسلك فى اى حاجه
ليلى:هههههههه
مصطفى:ايو كده اضحكى
ليلى:طيب دورك انت احكى لى عن اهلك
مصطفى:شايفه البحر حلو ازى
ليلى :فعلا جميل
مصطفى:طول عمرى بحب البحر ..احب اتفرج عليه واعيش فيه
ليلى:انت عارف انا بحسك شبه البحر
مصطفى:ازاى يعنى
ليلى:لما ببص للبحر على قد مابشوف فيه من جمال وغموض لكن ديما بيبقى فى احساس جويا بالغدر
مصطفى:يعنى انتى شايفانى غدار
ليلى:لا مش كده بس ساعات بحس انى مش عارفاك …انا قصدى حاجه حلوه والله
مصطفى:يعنى دى فكرتك عن الرومانسيه
ليلى:طب نغير الموضوع…احكى لى عن اهلك بقى
مصطفى:بيتهئ لى كده احنا اتاخرنا (ويقوم علشان يرجع)
ليلى:مصطفى استنى انت بتهرب من الكلام ليه
مصطفى:كلام ايه
ليلى:كل ما اقولك احكى لى عن اهلك تهرب منى
مصطفى(وشه اتغير):بصى ياليلى انا فعلا بحبك لكن انا مش بحب اتكلم عن اهلى
ليلى:خلاص ماشى انا مش هسال تانى
رجعو كلهم على البيت …مامه ليلى اتصالة بيها وقالت لها انهم كلهم هيجو اسنطبول علشان يشوفوها ويقضو جزء من الاجازه وانا بابها عمل كل الترتبيات وهيكون فى اسنطبول بعد بكره
فى اليوم التالى
مصطفى وليلى طلعين مع بعض علشان يتغدو
ليلى:انا اول مره اجى هنا
مصطفى:لا يبقى المكان هنا هيعجبك قوى
الجرسون :تطلبو ايه
مصطفى:انا هاخد بانية ومكرونه…. وانتى يا ليلى
ليلى:برضو بانية ومكرونه
الجوسون :تمام
مصطفى:بعد مانتغدى هنروح لعلياء وإياد هم عند جدة إياد
ليلى:تمام..بس انا عاوزه اقولك حاجه
مصطفى:ايو
ليلى:انا اهلى جايين هنا بكره
مصطفى:طب كويس..انتى مش مبسوطه ليه بقى
ليلى:لا انا مبسوطه ..بس اصل طول ماهما هنا انا هروح اقعد معاهم واحتمال منعرفش نشوف بعض
مصطفى:ازاى يعنى
ليلى:هما هايخدوا بيت ايجار هنا وانا هاروح اقعد معاهم
مصطفى:لا خلاص بلاش يجوا
ليلى:معلش انا هبقى احاول اشوفك واتكلم معاك
مصطفى:حتى الكلام هيبقى عليه حظر
ليلى:معلش مهو انا مقدرش اقولهم على اللى بينا دلوقتى
مصطفى:ليه …انا عندى استعداد اقولهم
ليلى:انا خايفه بابا يمنعى اكمل فى الدراسه لو عرف الموضوع
مصطفى:للدرجه دى
ليلى:الناس عندنا هناك بيعتبرو الحب حاجه غلط
مصطفى:انت اكيد بتهزرى الحاجات دى فى الافلام وبس
ليلى:الافلام بالنسبه لك واقع بالنسبه لحد تانى
مصطفى:مش وقت الفلسفه دى …احنا هنعمل ايه دلوقتى
ليلى:مش عارفه
مصطفى:هما هيقعدو قد ايه
ليلى :مش عارفه اسبوع او اتنين
مصطفى:ايه …لالالالا انت لازم تشوفى حل فى الموضوع ده
ليلى:معلش مانا قولتلك هحاول اكلمك كل يوم
الجرسون اتفضلو
مصطفى:خلاص احنا هنقعد نفكر فى بكره خلينا نتبسط فى اليوم اللى فاضل ده
ليلى:اوك
ليلى بداءت تاكل ومصطفى فضل يبص عليها
ليلى:فى ايه بتبصى لى ليه
مصطفى مد ايده ياكلها :دوقتى دى
ليلى:انت هتاكلينى بايدك ..حاسه نفسى زى الاطفال
( تبتسم وتاكل منه)
مصطفى:متتعوديش على كده
خلصو الاكل وبعدين راحو يكملو اليوم عند نينا زهره وليلى حبت نينا زهره خالص وقضو يوم حلو
تانى يوم ليلى نزلت من المدينه علشان تروح تستقبل اهلها..لما طلعت لقيت مصطفى مستنيها قدام المدينه
ليلى:بتعمل ايه هنا
مصطفى:مستنيكى
ليلى:ليه
مصطفى:علشان اوصلك
ليلى:مش هينفع ..انا هاخد تاكسي
مصطفى:بقولك ايه مفيش نقاش انا هوصلك الموقف وهمشى على طول
ليلى:تمام
مصطفى وصل ليلى على الموقف
ليلى:سلام
مصطفى:متنسيش تكلمينى
ليلى:خلاص ماشى يلا امشى بقى
مصطفى:ادخلى انت وماكيش دعوه بيا
ليلى دخلت وقابلت اهلها وهى واقفه معاهم
مصطفى:ايه ده ليلى …انتى بتعملى ايه هنا
ليلى(مصدومه):مصطفى
رضا:ليلى مين ده
ليلى :ده ده …..
مصطفى يمد يده :اهلا انا مصطفى
رضا:اهلا
مصطفى:انا بدرس مع ليلى فى نفس القسم
رضا:ام..وانت تعرف ليلى
مصطفى:اكيد ليلى الاولي علينا وكل الجامعه تعرفها
زهره :حياتى طول عمرك متفوقه
مصطفى:ربنا يخليها ليكى ياطنط…طيب انا كنت بوصل واحد صاحبى علشان يسافر ..انتو شكلكم مسافرين
رضا:لا احنا لسه جاين
مصطفى:يعنى انت ضيوفنا بقى…اول مره تيجو هنا
زهره:اه
مصطفى:يبقى انا من دلوقتى هبقى المرشد السياحى بتاعكم هنا
رضا:لا متشكرين يابنى …خليك فى طريقك
زهره:رضا فى حد يرفض مساعده برضو
رضا:زهره
زهره:يارضا متزعلش الولد هو عاوز يساعد
رضا:متشكرين احنا مضبطين امورنا
مصطفى:طيب تسمحو لى اوصلكم ولا معاكم عربيه
رضا:لا احنا هنتصرف
مصطفى:لو سمحت مترفضش مساعدتى مرتين
رضا:خلاص ماشى
كلهم ركبوا فى عربيه مصطفى وليلى كانت خايفه من ان باباها يعرف حاجه …طول الطريق مصطفى يبص لليلى فى المريه بس من غير ماحد ياخد باله…مصطفى فى الطريق قدر يكسب ثقه رضا وخلى محمد صديق ليه واخد رقم تليفون رضا ولما وصلهم مشى على طول
ليلى استأذنت من اهلها تجيب حاجاتها من المدينه علشان تقعد معاهم ولما طلعت تاخد تاكسى لقيت مصطفى مستنيها فى حته مسستخبيه
ليلى:انت بتعمل ايه هنا
مصطفى:مستنيكى
ليلى:انت هتودينا فى داهيه
مصطفى:ليه بس…بذمتك باباكى حس بحاجه
ليلى:لا
مصطفى:يبقى ايه المشكله …يلا اركبى اوصلك
ليلى:تمام
مصطفى وصلها المدينة ورجعها تاني البيت
ليلى ومامتها
زهره:شكله بيحبك قوى
ليلى:مين؟
زهره:المرشد السياحى
ليلى:مصطفى
زهره:ايو مصطفى..مقولتليش ليه
ليلى:كنت خايفه
زهره:خايفه من ايه
ليلى:انكم تحكمو على الموضع غلط
زهره:انا مش هحكم الا لما اسمع منك
ليلى حكت لمامتها على كل اللى حصل ومامتها اتفقت معاها انها مش هتقول لبابها بس بشرط تحكى لمامتها اول بأول
فى اليوم التالى
ليلى صحيت من النوم متاخر لقيت مصطفى بيلعب مع بابها شطرنج
ليلى:صباح الخير
رضا:صباح النور
ليلى(مصدومه):انتو بتعملو ايه
محمد :مصطفى هيكسب بابا
رضا:ولد انا الى كسبان
ليلى:ههههه انت اكيد اللى هتكسب يا بابا(تبوس باباها على راسه)
زهره:ليلى تعالى ساعدينى
ليلى:حاضر (بصت لمصطفى وابتسمت له ومشيت)
ليلى:هو مصطفى من امتى هنا
زهره:اتصل باباكى الصبح وقاله انه هيجى يفطر معاه وبعدين قعدو يلعب زى ما أنتى شايفه
ليلى:انا خايفه قوى
زهره:ماتخفيش خليكى عاديه انتى بس ومفيش حاجه هتحصل
ليلى:تمام
زهره:خدى طلعى الشاى ده ليهم
ليلى:ماشي
ليلى قدمت الشاى لباباهاولمصطفى ومصطفى لازم يستغل الموقف بنظرات
رضا :اشرب الشاى انت وانا هقوم اغير هدوم علشان نروح المشوار اللى اتفقنا عليه
مصطفى:تمام
محمد :انا كمان هاجى معاكم
رضا:تمام يلا البس هدومك
رضا ومحمد دخلو جوه
ليلى:انا هقتلك ازاى تيجى هنا من غير ماتقولى
مصطفى:اهدى انا مش جاى علشانك اصلا وبعدين فى حد ينام كل ده
ليلى:ياسلام مين بيتكلم…وبعدين مشوار ايه اللى هتروحوه انت وبابا
رضا:ليلى تعالى هنا انا عاوزك
ليلى:جايه(وتمشى بسرعه)
رضا:حبيبتى انا هروح اجيب حاجات من بره وانت وماما خليكم هنا
ليلى:تمام…بس بابا انت هتجيب ايه
رضا:فى شويه حاجات عاوز اجيبها علشان الشغل ومصطفى هيساعدنى
ليلى:واضح انك حبيت مصطفى
رضا:هو ولد كويس ..انت علاقتك بيه ايه
ليلى:عادى هوا معانا فى الجامعه
رضا:هو قال انه علاقته بيكى بسيطه جدا
ليلى:اه مضبوط
رضا:تمام انا هطلع له علشان متاخرش عليه
ليلى :سلام
فضل مصطفى يتقرب من عائله ليلى طول الايام اللى هم فيها فى اسطنبول ويوم ماهما راجعين مصطفى وصلهم الموقف
ليلى ماسفرتش مع اهلها وبعد ماوصلهم رجعو هم الاتنين مع بعض على اليخت
ليلى :انا كنت خايفة جدا بابا يعرف حاجه
مصطفى:متخافيش حتى لو عرف انا جنبك
ليلى:بحبك
مصطفى:وانا كمان….بس انتى عارفه اهلك طيبين قوى ..انتى مش عارفه قد ايه انتى محظوظه
ليلى:عادى يعنى هم زى اى اهل تانين
مصطفى:انا قعدت معاهم اسبوعين بس حسيتهم زى اهلى واكثر
ليلى:طيب واهلك مش هتحكى لى عنهم
مصطفى:يلا بينا
ليلى:اه بتهرب تانى ..خلاص انا مش هسالك تانى
مصطفى:يلا بقى
ليلى:طيب
مصطفى جاب حاجه من جوه وطلع خد ليلى وراحو على بيت شكله حلو بس قديم شويه
مصطفى:شايفه البيت اللى هناك ده
ليلى:اه
مصطفى:البيت ده كان فيه اجمل ذكريات طفولتى
ليلى:يعنى انت كبرت هنا
مصطفى :لحد مابقى عندى 15 سنه..انا جبتك هنا علشان احكى لك حكاية اهلى…زمان وانا صغير بابا كان بيعامل ماما بشده وديما بيتخانق معاها ويبغير عليها وفى يوم صحيت على ماما بتعيط وباستنى ومشيت وبعدها عرفت ان ماما سابت البيت وهربت مع واحد تانى
ليلى:وانت ماتعرفش عنها حاجه لحد دلوقتى
مصطفى:ماما لما سفرت طلبت الطلاق من بابا وبعدها ماعرفتش عنها حاجه
ليلى:وهى عمرها ماحاولت تشوفك
مصطفى:يعنى بعتت لى اكتر من مره جوابات بس انا حتى مكنتش بقراها
ليلى:طب وليه
مصطفى:هى اللى اتخلت عنى من الاول…وجايه دلوقتى تفتكر انى ابنها
ليلى:هى ام واكيد عملت كده مجبره
مصطفى: فى عز مانا كنت محتاجها كانت مش جنبى ..صعب قوى لما حد بتحبيه يسيبك وسط مانتى محتاجه ليه
ليلى:طب جرب تديها فرصه تانى
مصطفى:انا مش بحكى لك علشان تقولى لى كده ….انا كنت عاوز اشاركك فى كل حاجه فى حياتى اولها طفولتى…ليلى انا بحبك قوى وخايف يجى يوم واخسرك
ليلى:مفيش حاجه ممكن تبعدنى عنك
موبيل مصطفى يرن
مصطفى:الو
إياد:ايه انتو فين
مصطفى:احنا جاين فى السكه
إياد:طب يلا بسرعه
مصطفى:مسافه السكه
ليلى ومصطفى فضلت علاقتهم تقوى يوم بعد التانى وبقت قصه حبهم الجامعه كلها بتحكى عنها
علياء وإياد حصل بينهم مشاكل كتير بس قدرو يتغلبو عليها وفضل حبهم لبعض
فيروز واحسان بقو شركاء عمل وعلاقه فيروز بإياد اتحسنت
وعدت السنه الدراسيه بسرعه وجه يوم التخرج
سيف :انا مش مصدق اننا اخيرا هنتخرج
مروه:هتوحشنى الجامعه
علياء:محدش شاف ليلى
ندى :كانت هنا من شويه
إياد:هو احنا مش هنلبس البتاع الاسود ده
إيمان :يلا بينا نقعد فى مكان الحفله هتبداء
ليلى:إياد انت ماشفتش مصطفى
إياد:لا
علياء:انتى كنت فين يا ليلى
ليلى :كنت بدرو على مصطفى
إياد:تليفونه خارج نطاق الخدمه
ليلى :انا بدأت اقلق
يوسف: يلا باجماعه الحفله هتبداء
إياد: تمام جاين..يلا بينا
ليلى:ومصطفى
إياد:زمانه جاى متقلقيش
ليلى:لا انا هستناه هنا روح انتو
علياء:لا تعالى استنيه بره
بداءت الحفله
ليلى:ياترى ايه اللى اخرك يامصطفى
إياد:متقلقيش تلاقيه صحى متاخر
بداءو ينادو اسماء الخريجين اول اسم
الدكتور:الطالبه ليلى رضا …الطالبه ليلى رضا
علياء:يلا قومى
ليلى:هستلم الشهاده من غير ما مصطفى يكون هنا
علياء:يلا قومى
ليلى مش عاوزه استلم الشهاده من غير ما مصطفى يكون معايا وبتتصل بيه تليفونه خارج النطاق
…………….
————————————————
ياتري مصطفى فين…علشان تعرفو تابعونا فى الحلقه القادمة
