في الحلقة السابقة: قصة لا زلت ف الثلاثين – الفصل الثالث والعشرون

قصة لا زلت ف الثلاثين – الفصل الرابع والعشرون

فضلت رقيــــــه طول الليل مبتتحركش فى اوضتها والدموع خفت ملامح وشها كأنها الرمل تحت البحر فى وسط الغريق ,وسط تفكيرها الملغى واحلامها اللى بتنهار كلها قدام عنيها وقلبها المصدوم ,اللى اتوقف عن الدق بحـب لحد الصبح

دخلت ماجده على رقيه بسبب تأخيرها على غير العاده

ماجده:اصحى يا حبيبتى

رقيه:مش هروح يا مااما معلش سبينى

ماجده:انتى فيكى حاجه

رقيه:لا ابدا مجهده شويه

ماجده:ماشى يا حبيبتى

خرجت ماجده من وسط حجره الهموم والامال المحطمه فشافت هاجر ماجده وهى خارجه
من الاوضه

هاجر:هى منزلتش ولا ايه ؟

ماجده:اه ,بتقول مجهده ,حبيبتى بتتعب فى الشغل اوى وبعدين احسن ترتاح علشان ايامها جايه بقى

هاجروهى مبتسمه :اه اه ايامها فعلا جايه ,انا نازله يا ماما

ماجده:ع فين كده على الصبــــح

هاجر:درس يا ماما هكون رايحه فين

ماجده:ربنا معاكى يا حبيبتى ,عاوزه فلوس ؟

هاجر:ياريت يا ماما

________________________________________________________

نزلت هبه من بيتها ,شافت محمود مستنيها فى العربيه

محمود:وحشتينى

هبه:الهوى يا ناس وانت كمان وحشتنى اوى

محمود:هــــا ,,, هنبتدى بأيه

هبه:ممكن نبتدى بالاثاث

محمود:امممممممم يالا بينا ,بس اعملى حسابك اغلى اوضه هجيبها بـ 1050 جنيه

هبه:اشمعنا 1050 جنيه يا استاذ ما تخليها 1049

محمود:حلو انتى موفره اهوه

هبه:طبعا يا ابنى مش حبيبى خطيبى ولازم اخاف عليه

محمود:بموت فيكى والنبى لو اطول اجيبلك الدنيا كلها مش هتأخر

هبه:اموت فيك انا

______________________________________________

نزلت منى من بيتهـــــــا بعد ما على وصلها لبيت مامتها على وعد منه انه هيفوت يخدها اخر النهار ويروحوا سوا

نزلت هاجر تقابل على من بيتهــــا واتقابلوا

هاجر:ايه هنروح نفس المكان زى كل مره

على:لالا انا عاوز اوريكى مكان تانى

هاجر:ماشى يا حبيبى

دخل التاكسى لمكان غريب على عيون هاجر ,مكان شعبى

هاجر:ايه ده احنا رايحين فين ,ايه المكان الغريب ده

على :ايه وحش المكان

هاجر:اه اوى

على:يعنى لو انا كنت عايش هنا مكنتيش رضيتى بيا

هاجر:ياربنا على النغمه

على :ولا نغمه ولا حاجه ,هنا يا اسطى

هاجر وعلى طالعين السلم فى بيت على

هاجر:بيت مين ده

على :واحد صاحبى يا هاجر

دخل على وهاجر البيت

على :تشربى حاجه

هاجر: لا

على:طيب تعالى افرجك على حاجه

رن موبايل على بأسم منى فقام من النــــــوم وكلم منى وقالها انه ساعه ورايحلها

على :اصحى يا هاجر

هاجر:احنا امتى

على :فوقى عاوز اقولك حاجه قبل ما ننزل

هاجر:قول

على :قومى افرجك على البيت

قامت هاجر مع على باللامبالاه ولكن اللامبالاه دى اتحولت لمليون سؤال ع شكوك مع اول صوره شافتها فى وشها لانها كانت صوره على ومنى فى ليله عمرهم
عيون هاجر لوحدها سألت مليون سؤال فملامح هاجر من اجمل الملامح اللى تقدر تعبر بيها عن المواقع من غير ولا كلمـــــه

على:ايوه يا هاجر دى مراتى وده بيتى

هاجر:ايه انت بتقول ايه ,مراتك ايه اومال انا ايه وابقى ايه

على :دى مراتى وام ابنى اللى لسا جاى يا هاجر

هاجر:انت حيوان ومعندكش اخلاق ودم

على :لالا استنى يا هاجر ,متجبيش سيره الاخلاق

هاجر:بقولك ايه انت هتكلنى كده علشان اتجوزتك ,لا انت تنسى انت فعلا بنى ادم حقير وزباله

على:شوفى انتى بتعملى ايه ياريتها جتعلى جوازنا انا فعلا حبيتك بس انتى متستهليش اى قلبى ,انتى مكانك فى فترينا فى محل للفرجه وبس روحى شوفى نفسك بتعملى ايه

رفعت هاجر ايديها ولسا هتمدها على على

على :بصى هو ده مستوايا وانا علشان اللى عملته فى مراتى عندى استعداد اتجوزك رسمى بس على نفس مستوايا وتدينى فرصه لاخر السنه وهغيرك وهتتغيرى وياريت تكونى اتعلمتى

هاجر:لا انت بتحلم ده انت لو اخر رجل فى الدنيا انا مش عوزاك

دخلت هاجر تعدل هدومها وفى دماغها مليون حاجه وحاجه ومش عارفه هتعمل ايه بعد كده اهم حاجه انها لازم تخلص من على ده بأى طريقه

__________________________________________________________

راجع محمود وهبه من المشوار الطويل فى الوقت ,القصير على القلب لكل واحد فيهم

هبه:انت احبى محمود فى الدنيا

محمود:وانتى اجمل قلب فى الدنيا ,نفسك فى حاجه تانى يا هبه

هبه:لا طبعا ده انت مخلتنيش نفسى فى اى حاجه ,ربنا ما يحرمنى منك يا محمود

محمود:ولا منك يارب

هبه:هو انت بتحبنى بجد

محمود:انا بموت فيكى يا هبه ,صدقينى انتى خلقتى قلب جديد جوايا مفيهوش غير هبه وبس

محمود:ياربنا انا مكنتش اتخيل ان ده يحصل واسمع منك الكلام ده

وسط كلام هبه ,لمح محمود هاجر من بعيد ودموعها على وشها فاستغرب ولاحظت هبه محمود

هبه:فيه حاجه يا حبيبى

محمود:ثوانى يا هبه ,انا هروح اشوف هاجر

هبه:هاجر مين

محمود:دى واحده جارتنا من زمان

هبه:انزل معاك

محمود:لالا خليكى

راح محمود لهاجر اللى مسحت دموعها اول ما محمود قرب منها

محمود:فيه حاجه يا هاجر مالك ؟

هاجر:لا مفيش حاجه

بصت هاجر لهبه اللى فى العربيه وهبه بصت لهاجر بنظره عطف لانها بتثق فى محمود

محمود:طيب تحبى اوصلك

هاجر:لالا متشكره

محمود:لا مش يصح اتفضلى يا هاجر

راحت هاجر مع محمود لانها مش مركزه فى اى حاجه ولا عارفه هى هتروح ازاى

دخلت العربيه اللى كان الصمت فيها مالى المكان لعشر دقايق لحد ما قطع الصمت ده محمود

محمود: بقيتى كويسه يا هاجر

هاجر:اها كويسه

هبه:مش عاوزه تروحى دكتور او حاجه

هاجر:لالا مش عاوزه

حب محمود يلطف من الموضوع

محمود:متقلقيش يا هاجر معايا فلوس

هبه:هو انا صحيح خربت بيته انهارده بس حبيبى قدها وقدور

استغربت هاجر من كلمه حبيبى اللى قالتها ونظره استغرابها بانت لمحمود فى مرايه العربيه

محمود:انا نسيت اعرفكوا دى هبه خطيبتى يا هاجر ودى هاجر جارتنا من زمان يا هبه

هبه:اهلا وسهلا اتشرفت بمعرفتك
سكتت هاجر ومردتش على هبه ,بس اتكلمت مع محمود بعد خمس دقايق

هاجر:هو احنا ممكن نتكلم لوحدنا شويه يا محمود

بص محمود لهبه وحس بالاحراج نظره تطمنها ففهمته هبه

___________________________________________________

عمر طول النهار مش عارف يعمل ايه بيتصل برقيه مش بترد وفجأه موبيلها اتقفل ,اتصل بالفيلا مش موجوده واتصل بالشغل برضوا مجتش

قلق عليها جدا وفى نفس الوقت حس بشك من ناحيه موضوع هاجر لانه فاهم كويس اوى وعارف نوعيه هاجر بحكم انه عرف بنات كتيـر اوى

بس حبه لرقيه تخطى كل الحدود معاه وده اللى خلاه ينسى اى حاجه وقرر انه هيروح لرقيه البيت

_______________________________________________

وصل محمود هبه البيت اللى سابته بابتسامه تطمنه مع نظره هاجر اللى ضايقتها
فنزل محمود قبل ما تطلع

هبه:انا اللى بقولك متخفش اصلا معاك قلبى محدش هيقدر ياخده منى

محمود:بحبك يا هبه ,انا هشوفها عاوزه ايه وهروحها علشان والدها بس وهروح ولما اروح هكلمك

هبه:بحبك

محمود:بموت فيكى

هاجر بترقبهم من بعيد ونزلت ركبت جمب محمود واول ما دخل العربيه

هاجر:بتحبها ؟

تابع الحلقة القادمة من: قصة لا زلت ف الثلاثين – الفصل الخامس والعشرون

تابعونا علي صفحة قصص واقعية علي الفيس بوك لمزيد من القصص